Міржақып Дулатов: Жемісі мол ағаштан,
Ел керегін алғанша,
Аянбадым Алаштан
Жалғыз жауқам қалғанша
Аз өмірде әуре боп,
Көп тартқанмен азапты.
Санасына сәуле боп,
Оятып ем қазақты.
Сәкен Сейфуллин: Мен Сәкенмін!
Сейфуллиннің баласы,
Жазылмаған жүрегінің жарасы.
Мен құдайдың ажалынан өлгем жоқ.
Мені өлтірген адамдардың аласы
Көжегіне ұқсамадым қоянның,
Қатарымнан тым ертерек ояндым,
Қызыл туды жырлап едім армансыз,
Ақырында қызыл қанға боялдым.
Достарыңызбен бөлісу: |
