Орындағандар: Рымбаева Ұлпан,Қизатова Құралай,Серікжанқызы Айдана,Төлеубек Айбүбі,Аукенов гани,Бидахмет Сая

Саяси мәдениеттің автократиялық түрі негізінен екі түрден тұрады: - авторитарлық - тоталитарлық саяси мәдениеттер.

Саяси мәдениет құрылымы - ең алдымен қоғамның саяси өмірінің әр түрлі жақтарын бейнелейтін әдеттегі қалыптасқан түсініктер жатады. Ол саяси жүйе мен оның институттары, саяси тәртіп, билік тетіктері мен басқару, т.б. Саяси мәдениеттің келесі құрамдас бөлігіне саяси қазыналар мен құндылықтар жатады. Ол "еркіндік", "тендік", "әділдік", т.б. сияқты байлықтардың қайсысына басымдық, артықшылық беруден байқалады. Келесі бөлігі - адамдардың мемлекетке, саяси партиялар мен ұйымдарға қатынасы. Саяси мәдениетке саяси бағдар ұстау де кіреді. Ол субъектілердің саяси құбылыстарға қатынасын білдіреді. Ол саяси білімін көтеру немесе оған мән бермеу, саяси жұмысқа белсене қатынасу немесе қатынаспау және т.б. түрде көрініс табуы мүмкін. Саяси мәдениетте әдет-ғүрып, жүріс-түрыстың да орны зор. Саяси мәдениеттің ерекше белгісіне саяси рәміздер жатады. Әр халық өздерінің ғасырлар бойғы дәстүрлеріне сай ұлттық-мемлекеттік рәміздерін жасайды. Оған ең алдымен Жалау, Елтаңба, Әнүран, Ата Заң, үлттық валюта және т.б. енеді.

Қазіргі демократиялық саяси мәдениеттің негізгі белгілері: бұрынғы саяси мәдениеттен мұраға қалған архаикалық элементтер түріндегі дәстүрлілік (адалдық, билікке құрмет, заңға бағыну және т.б.); жалпыадамзаттық моральдық құндылықтарға адалдықты білдіретін морализм;саяси мәдениеттің негізгі құндылығы ұжымдық мүдделерден айырмашылығы жеке мүдделер болып табылатын позицияларда тұрған индивидуализм; сенімді жеке байланыстар мен міндеттемелерге негізделген қатынастарға ұмтылу;өмірдің барлық салаларына белсенді қатысу жеке табыс әкелуі мүмкін деген сеніммен тұратын саяси белсенділік.

Авторитарлық саяси мәдениетте мемлекет - қаншалықты ұйымдасқан болса да және оны кім басқарады (патша, император, президент, олигархтар тобы немесе сайланған өкілдер кеңесі, яғни парламент) - субъектілер немесе азаматтар оларды шешімдері мен нұсқауларын елемеуге болмайтын басым күш ретінде қарастырады. бағыну.

Мұндағы саяси бостандық, әдетте, биліктің көзқарасына қайшы келмейтін пікірлер айтуға дейін қайнайды. Мұнда да наразылық пен наразылықты білдірудің жиі белгіленген тәртібі бар, бірақ олар формальды сипатқа ие немесе жинақталған халықтың наразылығынан «қан кетуге» мүмкіндік беретін қауіпсіздік клапандарының рөлін атқарады немесе мемлекеттік саясаттың жалпы сызықтарын анықтамайтын ұсақ кемшіліктерді анықтауға және түзетуге қызмет етеді