4. Қазынагерлiк жүйе және мiндеттi атқарылатын борыштар. Осы
кез ден бастап Қазақстанның бүкiл аумағында бiртұтас салық –
«тү тiн салығы» енгiзiлдi. Ол жыл сайын бiр рет әрi үй басы-
нан ақ ша лай алынып тұрды. Орынбор және Батыс
Сiбiр генерал-гу бернаторлығындағы қазақтар 3 сом-
нан, ал Түркiстан генерал-гу бернаторлығындағы
қазақтар 2 сом 75 тиыннан төлеп келдi. Мал са нағы
3 жылда бiр рет өткiзiлдi.
Жергілікті халық бiрқатар борыштар атқаруға,
атап айтқанда, олар көпiрлер мен жолдарды тегiн
жөндеп тұруға мiн деттi болды. Дала тұрғындары осы кезден бастап науқас
адам дар жататын және iссапарға келген шенеунiктер тоқтайтын киiз
үй лер бө лiп тұруға мiндеттелiндi. Қазақтарға оларды отын-сумен және
ше неунiктердi жолға мiнетiн ат-көлiкпен қамтамасыз ету де жүктелдi.
Қазақтар мiндеттi әскери борыш өтеуден босатылды. Басқа сословиеге
өтетiндерге бес жылға дейiн мемлекеттiк мiндеткерлiктерден босатуға уәде
берiлдi. Мұнымен патша үкiметi көшпелiлердi ша ру аларға айналдыруды
көздедi. Бiрақ бұл ойлары жүзеге аспады.
