Пунктуациясы
жүктеу/скачать 1,36 Mb. Pdf көрінісі
|
767f84253bd59368c0d3f8a69b50ecc0
| 219-жаттығу. Оқып шығып, тырнақшаның қойылу себебін түсіндіріңіздер.
Өзінің айтулы ару қыздарының атын «Ақмарал» деп қоятын болды... (Ш.А.) Оның ата-тегін де бар Тобықты, бар Қарқаралы «Қаракөк» деп атайды. (М.Ә.) –... Бірі дарақы мақтаншақ, бірі ұрда- жық, даңғой атанғанда, осындай көп жиын үстінде масайып, оспадарлық қылам деп, сондай атақ алатын! – деді. Соңғы айтқан «мылжың», «мақтаншақ», «даңғой» дегендері осы арада шынымен төрт көзі түгел отыр еді. (М.Ә.) Абай жалғыз өзі төрт ауыз өлеңді сыры терең «Аққайың» әнімен айтып барды да, баяу ғана тоқтады. (М.Ә.) Көп басты адамынан айрылған Жігітек талай заманға шейін «көзге қамшы тигендей» болып қалады. (М.Ә.) «Еңбек етсең ерінбей, Тояды қарның тіленбей» деген Абай сөзі мен көргендерін бір түйіп, Ізбасар Әлжанға жетті. (Ғ.М.) Бір терменің ішінде Барлас: Аға сұлтан ұлық бар, Елге мәлім қылықтар, «Өл» дегенде өлмесең, «Жүр» дегенде жүрмесең, Малы құрым құрықтар, Кісен салып құлыптар! – деп бір кетті. (М.Ә.) жүктеу/скачать 1,36 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|