Дистрофия кезіндегі морфологиялық өзгерістердің дамуына әкелетін морфогенетикалық механизмдер: 1) инфильтрация - жасушаларда және жасушалардан тыс ақуыздар, майлар, көмірсулардың жинақталуы; Атеросклероз кезінде аортаның ішкі қуысында липопротеидтермен инфильтрациялануы.
2) бұрмаланған синтез - жасушада қалыптыда кездеспейтін заттардың синтезі ; Жасушада аномалды белок амилоидтың синтезі
3) трансформация - бір заттардың басқасына - ақуыздардың майларға, көмірсулардың майларға және т. б. ауысуы; (Қант диабеті кезіндегі көмірсулардың майларға ауысуы.)
4) декомпозиция (фанероз) - белокты - полисахаридті кешендердің, белокты -липопротедті кешендердің ыдырауы. ЛП кешендердің ыдырауы және жасушада майдың еркін күйде жиналуы(дифтериялық интоксикация кезінде кардиомиоциттердің майлы дистрофиясы).
2. Паренхиматозды дистрофиялардың мәні. Олардың түрлері.
Жауап: Паренхималық дистрофиялардың мәні – жасушаның денатурациялы, коагуляциялы немесе, керісінше, цитоплазманы гидратациялы колликвацияға ұшыраған белоктарының физикалық-химиялық және морфологиялық қасиеттерінің өзгеруінде. Осындай белоктардың липидтермен байланысы бұзылғанда, жасушаның мембраналық құрылымдары қирайды. Осы өзгерістердің ақырында коагуляциялы (құрғақ) немесе колликациялы (ылғал) некроз дамуы мүмкін
Жіктелуі:
Метаболизмі бұзылған заттардың түріне байланысты паренхималық дистрофиялардың үш тобы бар:
-Паренхималық диспротеиноз (ақуыз алмасуының бұзылуы)
-Паренхималық липодистрофия (липидтер алмасуының бұзылуы)
-Паренхималық көмірсулар дистрофиясы.
