Қансонарда бүркітші шығады аңға Абай Құнанбайұлы
жүктеу/скачать 63,48 Kb.
|
АБАЙ 25 ӨЛЕҢ
- Бұл бет үшін навигация:
- Заман ақыр жастары
- Қызарып, сұрланып
- Жас өспірім замандас қапа қылды
- Ескілік киімі
| Өзгеге, көңілім, тоярсың
Абай Құнанбайұлы Өзгеге, көңілім, тоярсың, Өлеңді қайтіп қоярсың? Оны айтқанда толғанып, Іштегі дертті жоярсың. Сайра да зарла, қызыл тіл, Қара көңілім оянсын. Жыласын, көзден жас ақсын, Омырауым боялсын. Қара басқан, қаңғыған, Хас надан нені ұға алсын? Көкірегінде оты бар, Құлағын ойлы ер салсын. Тыңдамаса еш адам, Өз жүрегім толғансын. Әр сөзіне қарасын, Іштегі дертім қозғалсын. Әуелесін, қалқысын, От-жалын боп шалқысын. Жылай-жырлай өлгенде, Арттағыға сөз қалсын. Мендей ғаріп кез болса, Мойын салсын, ойлансын. Қабыл көрсе сөзімді, Кім таныса, сол алсын. Не пайда бар - мың надан Сыртын естіп таңдансын. Онан дағы бір есті Ішкі сырын аңғарсын. Өздерің де ойлаңдар, Неше түрлі жан барсың. Ғылым да жоқ, ми да жоқ, Даладағы аңдарсың. Жүрегіңмен тыңдамай, Құлағыңмен қармарсың. Соны көріп, соларға Қайтіп қана сарнарсың?! Заман ақыр жастары Заман ақыр жастары, Қосылмас ешбір бастары. Біріне бірі қастыққа Қойнына тыққан тастары. Саудасы – ар мен иманы, Қайрат жоқ бойын тыйғалы. Еңбекпен етті ауыртпай, Құр тілменен жиғаны. Өнімсіз іске шеп-шебер, Майданға түспей несі өнер? Сиырша тойса мас болып, Өреге келіп сүйкенер. Күлмеңдеп келер көздері, Қалжыңбас келер өздері. Кекектеп секек етем деп, Шошқа туар сөздері. Қызарып, сұрланып Қызарып, сұрланып, Лүпілдеп жүрегі. Өзгеден ұрланып, Өзді-өзі керегі. Екі асық құмарлы, Бір жолдан қайта алмай. Жолықса ол зарлы, Сөз жөндеп айта алмай. Аяңдап ақырын, Жүрекпен алысып, Сыбдырын, тықырын, Көңілмен танысып. Дем алыс ысынып, Саусағы суынып. Белгісіз қысылып, Пішіні құбылып. Иығы тиісіп, Тұмандап көздері. Үндемей сүйісіп, Мас болып өздері. Жанында жапырақ, Үстінде жұлдыз да. Елбіреп-қалтырап, Жігіт пен ол қыз да. Өзге ойдан тыйылып, Бірімен бірі әуре. Жүрекке құйылып Жан рахат бір сәуле. Жүрегі елжіреп, Буындар босанып. Рахатпен әлсіреп, Көзіне жас алып. Жүйрік тіл, терең ой, Сол күнде қайда едің? Ғашыққа мойын қой, Жеңілдің, жеңілдің!.. Жас өспірім замандас қапа қылды Жас өспірім замандас қапа қылды, Сабыр, ар жоқ, аял жоқ, ілді-жұлды, Тұрлау қылып еш нәрсе басқара алмай, Сенімі жоқ серменде өңкей жынды. Жамандық, жақсылық пен — оған бір бәс, Дін ісін, Құдай ісін айыра алмас. Арын сатып, ант ұрып іздегені — Бір семіз ат, аяғы бір табақ ас. Тұрлаусыздың қолынан не келеді, Ынтасыз қайтіп өнер үйренеді? Еңбегі жоқ, еппенен мал табам деп, Сендіре алмай, сене алмай, сенделеді. Онда оны алдайды, мұнда мұны, Жанын берсе, табылмас сөздің шыны. Алты жақсы жүз жылқы болған басы Бір семіз ат болады оның құны. Ескілік киімі Ойланып, ойға кеттім жүз жылғы өткен, Тон қабаттап кигенім — шидем шекпен. Жейде-дамбал ақ саңнан, жарғақ шалбар, Жырым балақ матамен әдіптеткен. Мықшима аяғымда былғары етік, Киіз байпақ тоңдырмас ызғар өтіп. Үлкен кісе белімде жез салдырған, Шақпағым, дәндәкуім жарқ-жұрқ етіп. Күләпәра бастырған пұшпақ тымақ, Ішкі бауын өткізген тесік құлақ. Тобылғыдан кесіп ап, жіппен қадап, Артын белге қыстырған бар құрысқақ. Қалмақы қара үзеңгі, биік қасты ер, Қанжығамда байлаулы жіптен шідер. Жарғақ жастық көпшігім, жезді пыстан, Бір келісті сайманым топқа мінер. |