104
жеке айырмашылықтарды анықтау, педагогтың алдағы жұмысын жоспарлау
үшін мәлімет алу,
оқыту жағдайларын оңтайландыру, сөйлеу кемістіктерін
түзету үшін әдістемелер кешені.
Сөйлеуді дамытудың коммуникативтік теориясы
–
сөйлеу қарым
-
қатынастың табиғи қажеттілігі ретінде баланың әлеуметтік ортада өмір
сүру үдерісінде туындайтынын және қалыптасатынын
бекітетін сөйлеуді
дамыту
тұжырымдамасы,
баланың
өмірлік
іс
әрекетінің
мұқтаждықтарымен туындайды.
Сөйлеу қарқыны мен ырғағын қабылдау
–
сөйлеу қарқыны
(жатықтығы, үдеуі немесе баяулауы) мен сөздің ырғақты суретінің (буындар
саны, екпін орны) ерекшеліктерін дұрыс тыңдау және жаңғырту білігі.
Сұрақтар
–
балаларды
белсенді ойлауға, пікір алмасуға, дұрыс
қорытындыға және ой қорытындыға келуде қолданылатын негізгі әдіс.
Суреттер бойынша айтылымға үйрету
–
балалардың
суретті
толығымен қарауына және оның мазмұны мен өзінің көргеніне қарым
-
қатынасын, алдыңғы пікірлердің қайталануын болдырмайтын кейінгі
мәнерлеп айтуында негізделеді.
Фонематикалық есту
–
сөйлеудің дыбыстық әртүрлілігін
қабылдау
білігі: дұрыстық,
нақтылық, дыбыстар мен сөздердің аайқын айтылуы;
жақын
-
туыстық дыбыстарды ажырату білігі.
Достарыңызбен бөлісу: 
