Қарау кезінде балада ісік тәрізді түзілімдер анықталады, олар мұрын көпірінің аймағында, көздің ішкі бұрышында немесе оксипитальды аймақта жиі кездеседіа. Ісік үстіндегі тері өзгермейді, пальпация ауыртпалықсыз. Алдыңғы жарықтарда шынайы гипертелоризмге ерекше назар аударылады. Жарықтың шығуы консистенциясы жұмсақ серпімді, кейде тербеліс анықталады. Баланың мазасыздығында түзіліс күшейе түседі, кейде тербелісті анықтауға болады, бұл бас сүйегінің қуысымен байланысты көрсетеді.
Алдыңғы бас сүйек-ми жарығы кезінде бірінші жоспар ретінде бет қаңқасының деформациясы, мұрын көпірінің тегістелуі, көздердің бір-бірінен алшақ орналасуы, страбизм (қыли көзділік) пайда болады. Мидың қатты зардап шегетін артқы ми жарықтары көбінесе микроцефалиямен және ақыл-ой кемістігімен бірге жүреді.
Орталық жүйке жүйесінің бұзылуының белгілері болмауы мүмкін, бірақ егер олар айқын көрінбесе, әсіресе жаңа туған нәрестелерде оларды анықтау қиын. Егде жастағы балаларда бас сүйек нервтерінің зақымдануы, сіңір рефлекстерінің асимметриясы, патологиялық рефлекстер кездеседі; кейде аяқ-қолдардың парезі, эпилептикалық ұстамалар байқалады.
Менингоцеласы бар балалар физикалық жағынан да, ақыл-ой жағынан да қалыпты дамиды, ал мидың шынайы жарығында орталық жүйке жүйесінен айқын бұзылулар пайда болады.
