Зерттеудің мақсаты: Зерттеудің өзектілігі: Құлаққапты қолданған әрбір адам оны қолданғаннан кейін құлағында жағымсыз сезім қалатынын, яғни, шу, біраз уақыт дұрыс естімей қалу, бас айналу сияқты әсерлер болатынын байқайды. Осыған байланысты, менде, осы құлаққаптарды жиі қолдану зиян емес пе екен деген сұрақ туындады. Бұл адам ағзасына қаншалықты әсер етеді.
.
Құлаққаптар – әуенді, мәтіндерді тағы басқа да қажетті ақпараттарды жеке тыңдауға арналған құрал. Микрофонымен қоса басқа киюге арналған қосымша құралдары да бар. Сондай ақ құлаққаптар дыбыс басатын арнайы студиоларда музыкалық әуендерді жазу үшін қолданылады.
Құлаққаптар тарихы
1881 жылы Белла Эзра Джиллилэнд дыбысты беретін және қабылдайтын алғашқы телефон гарнитурасын ұсынды.
1891 жылы француз инженері Эрнест Меркадье құлаққа қоятын құлаққаптарды патенттеді.
Том Эдисон 1895 жылы ішкі каналдарға арналған құлаққаптарды патенттеді. Оның қызметі дыбысты фонографтан труба арқылы құлаққа тікелей жеткізу еді.
1910 жылы Натаниель Болдуин алғашқы басқа арналған телефондардың құрылымын АҚШ ВВС на ұсынады.
Ал алғашқы бүгінгі нұсқадағы құлаққаптар 1958 жылы Джон Косстың ойлап табуымен жарыққа шықты.
Бұл жаңа аппарат жарыққа шығысымен, ізін ала жапониялық өнертапқыштар осы идеяны ары қарай дамытты. Коссаның құлаққабы үлкен және қолданысқа ыңғайсыздық туғызды. Осы бір кемшілікті көрген жапондықтар Косстың минусын өз пайдаларына плюске айналдырды. 1980 жылы дыбыс шығару сапасы және ыңғайлылығы көңілден шыққан құлаққап, сонымен қатар алғашқы ән тыңдауға арналған плеер әлемге бірнеше данамен тарап кетті.
В 1921 жылы АҚШ базарында Western Electric радиоприемнигінің сериялық моделі жарық көрді.
Электростатикалық типтегі құлаққаптарды Stax жапон компианиясы 1959 жылы ұсынды.
1964 жылы Beyerdynamic компаниясы DT 507( микро) , 11 грамм тұратын құлаққапты шығарды.
Koss компаниясы алғашқы сымсыз құлаққаптарды ойлап тапты.
2004 жылы құлаққаптар базары алғашқы сымсыз құлаққаптар Bluetake i-PHONO BT420EX дыбыс берушісімен бірге жасалынды.
