Өткеннен-мұРАҒАТ, Өркенге-ұЛАҒАТ

... Ол өтірік көлгірсімеген, ол жалған білгірсімеген, жарық дүниеге тура, жарқырай қараған, шындықты ғана сүйген, шынын ғана сөйлеген, төңірегін өз шұғыласымен жарық қып отыратын жан еді.

Бауыржан өмір бойы түтіндетпей, бықсымай жанған, шынын айту керек, алыстарға айқын көрінген құдіретті жалын еді.


Әбділдә Тәжібаев.
... Бауыржан деген адам біреу-ақ болғаны енді ғана есімізге түскендей, қапы қалғандық мазалай береді. Жоқ, біз мұны білетінбіз. Әттең сол бірегей жанның өзіндік қыры барын жете бағалай алмаппыз, қадірлей алмаппыз. Бағалау, қадірлеу деген Бауыржандай қыры көп, сыры сала-сала адамды көзі тірісінде толық түсініп, сол қырларын сындырмай, сол қырларының қалтықсыз ашыла беруіне, гүлдене беруіне септік жасау еді ғой.

Ғабит Мүсірепов.


Ақ алмастай өткір сөз
***

Ей, жүз жылдан кейінгі, мың жылдың ар жағындағы үрім-бұтақ, жұрағат, жас ұрпақ! Естисің бе, менің үнімді, жете ме саған менің даусым. Жетсе, бүгінгі баламыздан бастап, көп ұлтты ортамыздың барлық болашақ ұрпақтарына айтар екі ауыз сөзім бар. Ол – Отанды сүйіңдер, оны қорғаңдар, оған қызмет етіңдер!. – деген сөз. Ол – халықтар достығын қадірлеңдер, қасиеттеп ұстаңдар! – деген сөз.

Ана тілінен бірнеше жағдайлар себеп болып, ажыраған ел «азғын» ел атанып, кейіннен аты өшіп, ұрпақтары бұршақша бытырап, қардай еріп, құмға сіңген судай дерексіз жоғалып кеткенін тарихтан кездестіруге болады…

Қазақ тілі ешуақытта өзімен көршілес халықтың тілдерінен сорлы болып, қатардан қалып өмір сүрмегендігі, өз сыбағасын ешкімге жегізбегендігі мыңдаған жыл тарихында айқындалған емес пе еді?!
***

Көкпар, бәйге, аударыспақ – батылдыққа, ептілікке, бұлшық етті шынықтыратын, құиарлықты аятар, есеппен тәуекелге бел байлауға, тіпті өзінің ары мен атағы үшін өлімге бас тігуге дейін баратын дәстүрлі ұлттық спорттық ойындар.