Антибиотик» термині (anti – қарсы, bios - өмір)
1944 жылы стрептомицин
Stp.griseus продуцетін ашқан
З. Ваксман енгізген болатын. Антибиотиктер – бұл
антимикробтық бтологиялық белсенділігі бар табиғи заттар. Олар микробтық
клеткалардан, өсімдік және жауар тіндерінен бөлінеді; химиялық жолмен
синтезделуі де мүмкін.
Антибиотиктер пигменттер, алкалоидтар, уыттар сияқты мироорганиздердің
екіншілік метаболиттері. Олардың биологиялық міндеті – қоректік ортадағы
мироорганизмдердің басқа бөтен топтарының тіршілігін басып жою.
Бұл молеклярлық салмағы төмен, шамамен 1000 дальтон, клеткада амин
қышқылдардан, көмірсулардан, май қышқылдарынан, пуриндерден және т.б.
синтезделеді. Антибиотктер – бұл тікелей емес трансляцияның өнімдері, күрделі
биосинтетикалық жолға ие. Сонымен қатар, антибиотиктернегізгі алмасудың
метаболиттеріне жатпайды және клеткалар олардың қатысуынсыз тіршілігін сақтай
алады.
Жалпы антибиотктердің
9000 астам түрлері белгілі, олардың
200 қосылысы
медицинада және басқа саларда қолданылады. Олардың ішінде пенициллиндердің,
цефалоспориндердің,
әсіресе
оларды
жартылай
синтетикалық
туындылары.аминогликозидтердің, макролиттердің, сонымен қатар синтетикалық
препараттардың ішінде – фторхинолдардың өндірісі басым.
Антибиотктерді басқа биологиялық заттардан айыратын қасиеті – олардың
антимикробтық әрекеті және бұл әрекеттің бір бағыттылығы болуында.
Антибиотиктер – биологиялық текті микроорганизмдердің өмір сүруін таңдап тежейтін химиотерапиялық заттар Антибиотиктер алыну көзіне байланысты екі топқа бөлінеді: Табиғи (биосинтетикалық) – микро-организмдер және саңырауқұлақтармен
өндірілетін
Жартылай синтетикалық – табиғи антибиотиктердің құрылымын модификациялау
арқылы
