Бірінші дүние жүзлік соғыс кезінде эхолоттың немесе сонардың (гидролокатор) туындауы ультрадыбыстық зерттеу әдісінің пайда болуы деп есептеуге болады.
Бірінші дүние жүзлік соғыс кезінде эхолоттың немесе сонардың (гидролокатор) туындауы ультрадыбыстық зерттеу әдісінің пайда болуы деп есептеуге болады.
Бірінші дүние жүзлік соғыс кезінде ультрадыбыс теориясының дамуы жалғасты, ал тәжірибеде гидролокатор жүзеге асырылды. Гидролокатор деген су арқылы суға батқан объекттерге дыбыстық толқындар жіберіп, және олардан шағылысқан эхосигналдарды қайта қабылдайтын құрал. Ары қарай бұл концепциялар медициналық диагностикада дамып, қолдансқа ие болды.
Тұрмыста пьезэлектрлік эффектті қолданудың мысалы – пьездік шақпақ (пьезозажигалка) болып табылады. Оны басқан кезде пьезокристаллдың деформациясы туындайды ды, электрлік заряд пайда болады. От ұшқынынан жанармайлық компонент жанады.
Заманауи ультрадыбыстық аппараттарда бірнеше негізгі датчик түрлері бар, олар бір бірінен жұмыстық жиілігімен (соған сәйкес сканерлеу тереңдігі және алынатын сурет сапасы), сонымен қатар көлемі мен сканерлейтін беткі пішінімен ажыратылады.
Заманауи ультрадыбыстық аппараттарда бірнеше негізгі датчик түрлері бар, олар бір бірінен жұмыстық жиілігімен (соған сәйкес сканерлеу тереңдігі және алынатын сурет сапасы), сонымен қатар көлемі мен сканерлейтін беткі пішінімен ажыратылады.
Ультрадыбыстық датчиктердің негізгі түрлеріне жатады:
