Індет ошақтары жаңа, өше бастаған, тұрақты және табиғи болып бөлінеді. Індет ошағы жуықта пайда болып, ауруға шалдыққан жануарлардың саны әлі де болса өсіп келе жатса, ол жаңа болып есептеледі. Мұндай ошақтан аурудың одан әрі тарап кету қаупі жоғары болады.
Өше бастаған ошақта жүргізілген іңдетке қарсы шаралардың нәтиже- сінде немесе ауру әбден жұғып болып, ауырған малдардың сауығуына байланысты індеттену бәсеңдей береді.
Өше бастаған ошақта жүргізілген іңдетке қарсы шаралардың нәтиже- сінде немесе ауру әбден жұғып болып, ауырған малдардың сауығуына байланысты індеттену бәсеңдей береді.
Тұрақты деп аурудың тұтануы оқтын-оқтын белгілі уақыт аралығынан соң үнемі байқалып тұратын ошақты атайды. Нақтылы бір себептердің салдарынан мұндай ошақта аурудың біліну мүмкіндігі сақталады. Індет оша- ғының тұрақтануына жануарлардың арасында жасырын микроб алып жүрушілердің болуы, әр түрлі микроб тасымалдаушы кемірушілер және зардапты микробтың сыртқы ортада ұзақ уақыт сақталуы себеп болады.
Табиги індет ошағы деп белгілі бір жұқпалы ауруды қоздырушысының жабайы жануарлардың арасында айналымда болатын аймақты атайды. Құтырық, туляремия, листериоз, лептоспироз және т.б. аурулардың табиғи ошақтары болады.
Табиғи ошақтың құрамына кіретін аймақ үш түрлі алқапқа бөлінеді.
Табиғи ошақтың құрамына кіретін аймақ үш түрлі алқапқа бөлінеді.
Бірінішісі, түрақты түрде аурудан сау емес алқап, онда ауру қоздырушысының сақталып, өсіп-өнуіне жағдай мейлінше қолайлы болады. Бұл алқапта қоздырушы микроб өзінің өсіп-өнуіне қажетті жануарларға беріліп, табиғи айналымда болып, індет процесіңің үздіксіз өрістеуіне қатыса алады.
Екіңшісі, ауру қоздырушысының оқтын-оқтын уақытша ғана тарауыңа мүмкіндігі бар алқап.
Үшінші алқап, әр уақытта аурудан таза болатын, қоздыруіііының иесі мен тасымалдаушысының тіршілігі үшін қолайлы жағдай жоқ аймақ.
