В.Хендерсон (1966) ұсынған модельде мейірбикелік қызметкерді пациенттің мейірбикелік күтім нәтижесінде қанағаттандырулы мүмкін физиологиялық, психологиялық, әлеуметтік қажеттіліктеріне назар аударылады. Бұл модельге керекті шарттардың бірі күтімді жоспарлау мен жүзеге асыруға пациенттің өзінің қатысуы.
Хендерсон моделі қазіргі кезде мейірбикелер арасында кеңінен танымал. Бұл модельге сәйкес пациент барлық адамға бірдей А.Маслоу теориясына негізделген 14 өмірлік маңызды қажеттіліктерді иеленеді. Шарт бойынша дені сау адам бұл қажеттіліктерді қанағаттандыруда қиындық сезінеді. Дегенмен, ауыру кезеңінде, жүктілікте, балалық және кәрілік шақта, өлім жақындағанда ол бұл қажеттіліктерді өз бетінше қанағаттандыра алмайды. Дәл осы сәтте мейірбике оған көмектеседі. В.Хендерсон мейірбикелік күтім адамның тәуелсіздігін тезірек қалпына келтіруге бағытталуы тиіс деп есептейді.
В.Хендерсон моделінде мейірбикенің рөлі қос жақты. Біржағынан, ол адамның бұзылған өмірлік маңызды қажеттіліктерін қанағаттандыру бойынша мәселелерді шешетін еркін және тәуелсіз маман; екіншіжағынан – дәрігердің көмекшісі, өйткені мейірбике оның нұсқауларын орындайды
Мейірбикелік күтімнің Н. Рупер, В. Логан, А. Тайерни моделдері (күнделікті өмірдің көріністері) (1976) физиология, психология және мейірбике саласындағы жетістіктерге негізделген
Авторлар адамның әмбебап қажеттіліктерінің тізімін пайдаланды,мейірбике адам мінез-құлқының бақыланатын аспектілеріне назар аудару керек деп есептеді және оның қызметінің табыстылығын бағалау айқын, өлшенетін нәтижелерге негізделген.Адамды мейірбике ісінің нысаны ретінде қарастырып, Н. Рупер алғашқы рет күнделікті тіршілік әрекетінің 16 түрін (қажеттілік) белгіледі, кейіннен тізімін 12 дейін азайтты. Олардың кейбіреулері биологиялық негіз, екіншісі - мәдени және әлеуметтік база, белгілі бір қажеттіліктерді қанағаттандыру дәрежесі пациенттің жасына, әлеуметтік мәртебесіне және мәдени деңгейіне байланысты.
