Ойлау адам санасы мен объективті шындық арасындағы диалектикалық бірлікті білдіреді. Ол адамның сыртқы дүниемен қарымқатынас процесінде туындап отыратын, өте күрделі және маңызды, түпкілікті процесс. Ойлау – қарама-қарсы қайшылықтарға толы процесс. Бұл ойлаудың дамуы мен іске асуының қозғаушы күші. Ойлаудың пайда болуы – белгісіз нәрселерге зер салу мен таныпбілуге деген қызығушылықтан туындайды. Ойлау дегенiмiз- әлеуметтiк жағдаймен ұштасқан, тiлiмен Тогыз байланысты психикалық үрдiс, сол арқылы болмыстың, дүниедегi нәрселердiң жалпы және жанама бейнеленуi. Бұл бейнелену адам ойының талдау және бiрiктiру әрекеттер арқылы танылады. Бiр сөзбен айтқанда, ойлау – сыртқы дүниедегi болмыстың жалпы жанама жолмен бiздiң санамыздағы ең биiк сатыдағы бейнесi. Ойлау адамның өмiр тәжiрибесi мен практикалық iс-әрекеттерi нәтижесiнде пайда болып, тiкелей сезiм үрдiсiнiң шеңберiнен әлдеқайда асып түседi.
Ойлау- объективті шындык белсенді бейнелеудiң жогаргы формасы , дуниенiтану менигерудің жоғарғы сатысы тулганың танымдық әрекеті . Ойлау формаларымен құрылымдарын да адамзаттын бүкіл танымдық және тарихи - әлеуметтік тәжiрибесi , материалдық және рухани мәдениеті дамуынын басты нәтижелерi қорытылып , бекемделген . Сыртқы дуниенi толык тануга туйсiк , қабылдау , елестер жеткiлiксiз болады . Біз тiкелей бiле алмайтын заттармен кубылыстарды тек ойлау аркылы гана бiлемiз . Түйсік , қабылдау процестерiнде сырткы дуниенiн заттарымен кубылыстары жайлы
