Дифференциалдық әдістер. XVII ғасырда математикада интегралдық әдістермен қатар дифференциалдық әдістер де жинақталды. Біз дифференциалдық әдістерге дифференциалдық есептеулерге кіретін элементтері бар анықталған интегралдарды жатқызамыз. Бұл элементтер есептерді шешу кезінде шығарылды. Ол кезде бұндай есептер үш түрлі болды: қисықтардың жанамаларын анықтау, максимум және минимум функцияларын табу, алгебралық теңдеулердің қысқаша түбірлерінің бар болуының шарттарын іздеу. Бұл топқа механиканың сұраныстары тығыз жанасады.
Интегралдық әдістер сияқты бұл аймақта ертедегі және ортағасырлардағы ғылыми мұралар анық және айтарлықтай болмады. Жанамалар туралы есептер жүйелі түрде қарастырылмады. Жалпы жанаманы түзу ретінде түсінуге бағытталды. Экстремал есептер аймағында тек диоризмдер болды. Диоризмдер көбінесе экстремалдық мәндер нұсқауларын қамтиды. Мысалы, алгебралық теңдеулер еселі түбірлерді қамтыса, онда қисықтар қиылыспайды, бірақ бір-бірін жанайды. Сондықтан кейбір дифференциалдық есептердің байланысы XVII ғасырда белгілі болды.
