1951 жылы “Биологияның шешілмеген проблемасы”атты докладын Питер Медавар Лондонның патша қауымына жария етті. Бұл жаңалықтың маңыздысы жануарлар өзінің максимал жасына сирек жетеді,қартаю байқалған кезде,эволюция қартаюдың даму процесіне қарсы тұра алмайды.Бұл жаңа зерттеулер жүргізуге себеп болды.
Қартаю теорияларын 2топқа бөлуге болады.
1) эволюциялық “Қартаю- бұл тірі организмдердің жалпы қасиеті “
2)жасушалардың кездейсоқ зақымдануынан кездейсоқ оқиғаларға негізделген.
“Бұл табиғи процестің нәтижесі болып табылады”
1957 жылы Вильямс “плейтроптық гендер” туралы мәлімдеме жасады.Олар әр түрлі өмір кезеңінде ағзаның өмір сүруіне әсер етіп отырады. Жастық шақта “плейтроптық гендер”пайдалы болса,қартайғанда зияны бар. Бұл идея: “антогонистік плейтропия “ деп атады.
Қартаюдың қазіргі теориялары бойынша қартаю жасушаның генетикплық аппаратының бұзылуы салдарынан болады.Онтогенез барысында нуклеопротейд кешенінің сандық жіне сапалық өзгерістері байқалады,ал ол тіршіліктің түпкілікті қасиеттерінің бірі—өзін-өзі жаңарту,ақуыз синтезі сияқты құбылыстардың өзгеруіне алып келеді.
