Аномия — (гр. an- — жоқтық жəне гр. nomos — заң) қоғамның құндылықтар жүйесiндегi түбегейлi дағдарыстарды бiлдiретiн ұғым.
Аномия өзiнiң төмендегiдей белгiлерiмен анықталады:
қалыптасқан құндылықтардың мəнін жоғалтуы салдарынан болатын ретсiздiк нормативтiк- баптық вакуум;
əлеуметтiк үйлесiмдiктiң жоғалуы,қоғамдағы
құндылықтардың жиынтық бейнесiне айналған жеке тұлғалар беделiнiң
жоғалуы;
адамдардың жоғары мұраттардан, өмiрлiк құштарлықтарынан айырылуы;
мiнез-құлықтағы тұрақсыздық, өзiн- өзi өлтiрудiң көбейуi, т.б.
Аномия терминiн ғылыми айналысқа енгiзген француз ғалымы — Э. Дюркгейм (1858-1917).
Аномия - бұрын қоғам үшін бұрыннан қалыптасқан нормалар мен құндылықтардың
ыдырауы немесе жоғалуы болатын əлеуметтік жағдай.
«Нормассыздық» деген ұғым негізін салушы əлеуметтанушы Эмиле Дюркхеймменəзірленген. Ол аномия қоғамның əлеуметтік, экономикалық немесе саяси құрылымдарына түбегейлі жəне
жылдам өзгерістер жасайтын кезеңдерде жəне кейінгі кезеңдерде жүргізілген зерттеулер арқылы анықтады.
Аномия кезеңінде өмір сүретін адамдар, əдетте, өз қоғамынан ажыратылғандай сезінеді, өйткені олар өздері құрметтейтін нормалар мен
құндылықтарды қоғамның өзінде көре алмайды. Бұл біреуге тиесілі емес жəне басқа адамдармен байланысы жоқ деген сезімге əкеледі.
Кейбіреулер бұл олардың ойнайтын (немесе ойнайтын) жəне / немесе олардың сəйкестігі қоғамның бұдан былай бағаланбайтынын білдіреді. Осыған
байланысты аномия мақсаты жоқтығын,
үмітсіздікті тудыратындығын жəне ауытқушылық пен қылмысты көтермелеуге көмектеседі.
