Буканова асель кайратовна
жүктеу/скачать 7,27 Mb.
|
bukanova-a-k-povtor-phd-s-sp
Документ, 9cd341f6cf23de6dffad7129c78c8a93, Dayyn-1, 2 дәріс
- Бұл бет үшін навигация:
- 1.1 Болашақ информатика мұғалімдерін информатика тарихы саласы бойынша дайындаудың жағдайы
| Диссертацияның құрылымы: Диссертация кіріспеден, екі бөлімнен, қорытындыдан, пайдаланылған әдебиеттер тізімінен және қосымшалардан тұрады.
1 БІЛІМ БЕРУДІ ЦИФРЛАНДЫРУ ЖАҒДАЙЫНДА БОЛАШАҚ ИНФОРМАТИКА МҰҒАЛІМДЕРІНЕ ИНФОРМАТИКА ТАРИХЫН ОҚЫТУДЫҢ ҒЫЛЫМИ-ТЕОРИЯЛЫҚ НЕГІЗДЕРІ 1.1 Болашақ информатика мұғалімдерін информатика тарихы саласы бойынша дайындаудың жағдайы Ғылым көпқырлы, көпастарлы әлеуметтік феномен ретінде біздің өмірлік қызметіміздің барлық салаларына белсенді түрде енді. «Ғылым» түсінігінің мағынасын ашу үшін, оның даму барысын қадағалау үшін ғылым мен қоғам, ғылым мен мәдениет арасындағы байланыстардың кең жүйелері негізінде, сол ғылымның өзін нақты тарихи саралау арқылы жүзеге асыруға болады. Ғылым мәдени-тарихи тұтастықпен тығыз қарым қатынаста дамиды. Құбылысты шынайы түсініп, ой-толғамнан өткізу үшін, оның түп тамырын және даму тарихын білу қажет. Ғылымның даму тарихын зерттеу – бұл ғылымның мәнін дұрыс түсіну және жеке іс-әрекетінің бағыты мен формаларын дұрыс таңдау үшін қажет маман даярлаудың маңызды бөлігі. Ғылыми жаңалықтар мен техниканың тарихымен танысу болашақ информатика мұғалімдерін даярлау нәтижелеріне оң әсер етуі мүмкін. Ғылым тарихын білу өткен сабақтардан үйренуге және осылайша өз қызметін жетілдіруге мүмкіндік береді. Егер біз ғылым тарихын жалпы мәдени тұрғыдан қарастыратын болсақ, онда бұл адамға өзінің кәсіби саласында кең перспективалар береді. Бұл ішкі әлемді және бізге дейінгі ғалым тұлғалардың тәжірибесін зерттеуге ықпал жасайды. Академик А.Л.Яншин: «ғылымның дамуы оның тарихын зерттемей мүмкін емес. Барлық дерлік көрнекті ғалымдардың өздері жұмыс істейтін білім саласында ғылыми идеялар тарихы туралы еңбектері бар» - десе, академик А.Д.Александров тарихи білім туралы былай деп жазады: «жалпы білім берудегі ең бастысы, менің ойымша, білім тарихи болуы керек. Ол халықтардың өміріндегі дамуын, олардың материалдық және рухани мәдениетін, ғылымын, атап айтқанда, Еуро-Одақтың драмалық оқиғалары мен көрнекті тұлғалардың жарқын сипаттамаларын қамтуы керек. Оқиға – адамдар ойнайтын және жасайтын керемет драма. Бұл Шекспирдің мыңдаған драмалары мен Толстойдың романдары. Ол бізді таң қалдырады, шабыттандырады және терең білім береді» деп жазды [49]. Ғылым тарихы туралы сөз бастамас бұрын, жалпы ғылым түсінігіне тоқталып өтейік. Ғылым – заттардың, құбылыстар мен процестердің ішкі болмысын, табиғатын ашып көрсететін, олардың даму заңдылықтарын, байланыстарын ашып, даралап тұжырымдайтын шынайы ақиқат, жүйеленген, қисынға келтірілген білім және объективті шындық [50]. Ал, ағылшын философы Бертран Рассел ғылым туралы түсінік бере отырып, «ғылым – ол ең алдымен, көптеген бөлек мәліметтерді байланыстыратын, жалпы заңдылықтарды табуға ұмтылатын жалпы заң» деп атап көрсеткен [51]. Отандық ғалым Ж.А Алтаев ғылым тарихының рөлі мен маңызынан келесі мәселелерді бөліп қарастыруға болады дейді. Біріншіден, әр түрлі табиғи салалар мен әлеуметтік әлемдегі ізденулерді ынталандырады; екіншіден, білім дамуының кең көлемді ауқымына ие; үшіншіден, білімге қол жеткізу жолдары, әр түрлі объектілерді игеру формалары мен тәсілдері туралы ақпаратты шоғырландырады; төртіншіден, зерттеушілердің назарын болашағы жоқ, тығырыққа тірелер жағдайларға аудара отырып, ғылым адасулар мен қателіктерге алып келетін ойлар мен гипотезалардың пайда болу мүмкіндігінен сақтандырады [52]. Ғылым тарихы нақты процесс ретінде бүкіл адамзат тарихымен байланысты. Бірақ ғылымның даму кезеңдері мен адамзат эволюциясының кезеңдерінің арасында параллелизм жоқ. В.И. Вернадский ұзақ уақыт бойы әлемнің бір немесе басқа бөлігінде ғылымның дамуы баяулап, тіпті тоқтап қалуы мүмкін деп есептеді, бірақ ғылыми ой басқа аймақтарда жандануға және сонымен бірге дамудың бастапқы деңгейіне жетуге қабілетті. Сонымен қатар, адамзаттың әлемдік бірегей тарихының болуын жоққа шығарғанымен, ол бүкіл адамзаттың ауқымындағы ғылымның дамуында бірыңғай желі бар екенін мойындады. Ол үшін бұл сөзсіз прогрессивті дамудың желісі болып табылды. Оның пікірінше ХХ ғасырдың басы ғылымның дамуын геометриялық прогрессия түрінде көрсетеді және оны «ғылыми шығармашылықтың жарылысы» деп бағалайды [53]. Ғылым тарихы Т. Гоббс [54], Г. Лейбниц [55], Дж. Вико [56], И. Гердер [57] сияқты ғалымдардың арнайы зерттеу тақырыбы болды: ғылыми білімнің пайда болу уақыты, ескі мен жаңа ғылымның байланысы, бағыт туралы сұрақтар талқыланды, және циклизм, сондай-ақ ғылымның дамуына әсер еткен факторлар талқылауға алынды. Ғылым тарихының дамуындағы ерекше рөл француз ағартушыларына тиесілі: олар тарихи және ғылыми үдерісті әлемдік тарих тұрғысынан қарастырды, оның сәйкессіздігін (ілгерілеу/құлдырау, прогрессивтілік/үзіліс, бағыт/циклдық) тіркеді, ғылымның пайда болуын зерттеді. Ағартушылықтың тарихи және ғылыми санасының кемелденуі тарихи және ғылыми мектептердің қалыптасуынан көрінді, бұл ғылымның, мәдени аймақтардың даму дәуірлері туралы нақты материалдардың орасан зор массивінің жинақталуына және жүйеленуіне әкелді (Еуропалық/Шығыс, оның ішінде араб ғылымы), сонымен қатар ғылыми білімнің нақты бағыттары да тыс қалмады. Француз ағартушыларының әйгілі «Энциклопедиясында», шын мәнінде, ХХ ғасырдың ортасына дейін әр түрлі вариацияда болған ғылымның дамуы мен ғылым тарихының позитивистік түсінігінің негізі қаланды. Бүгінгі таңда ғылым тарихы, бір жағынан, белгілі бір білім салалары шеңберінде зерттеледі (физика тарихы – физика ғылымдарында, математика тарихы - математикада, лингвистика тарихы – тіл ғылымдарында және т.б.), ал екінші жағынан, белгілі бір тұтастық ретінде ғылым тарихы (ғылымның негізгі кіші жүйелерінің жиынтығы) философияның зерттеу пәні болып табылады. Ұзақ уақыт бойы ғылым философиясындағы ең танымал ғылым тарихының позитивистік түсіндірмесі болды. Ғылымның позитивистік тарихнамасының принциптерін В. Уэвелл «Индуктивті ғылымдар тарихында» тұжырымдады. Позитивистік әдістемеде ғылымның даму үдерісі білімнің біртіндеп жинақталуының үздіксіз үдерісі ретінде көрінеді. Оны бірқатар көрнекті ғылым тарихшылары сыни тұрғыдан қайта қарастырды. ХХ ғасырдың бірінші жартысында. А. Койре ғылым тарихындағы ғылыми революциялардың рөлін мойындауға келеді, оның барысында әлемнің ғылыми бейнесі түбегейлі өзгереді және ғылыми ойлау стилі өзгереді; ол үшін ғылым дамуының маңызды факторлары ғылым ішіне жатпайтын болды [58], ал оның замандасы Д. Бернал ғылымнан тыс өндірістік-техникалық, әлеуметтік-саяси, діни және басқа да факторларды шешуші деп таныды [59]. Т. Кун ғылымның позитивистік тарихнамасын тарихқа қарсы деп бағалады, ғылым тарихын ғылыми парадигмалардың өзгеруіне әкелетін ғылыми революциялардың тізбегі ретінде ұсынды [60]. ХХ ғасырдың бірінші жартысындағы ғылым өнеркәсіппен, практикамен, өмірмен тығыз байланысты көрсетеді, ғылым мен өндірістің өзара өркендеуі бар. Ғылыми зерттеу құралы ретіндегі бірегей оқиғаның орнына эксперимент практикаға тереңірек енді: ғарыштық эксперименттер, әлеуметтік эксперименттер, өнеркәсіптік деп аталатын эксперименттер пайда болды. ХХ ғасырдың екінші жартысында, іс жүзінде барлық ғылым салаларында зерттеушілер барлық құбылыстар мен оқиғалардың маңызды параметрін – ақпараттық компонентті тануға әкеледі. Бастапқыда бұл параметр кері байланыс жүйелерінде, кибернетикалық құрылғыларда басқару тетіктерін түсіндіру үшін енгізілді. «Кибернетика» ұғымын (қазіргі мағынасында) 1948 жылы Норберт Винер жаңа ғылыми бағытты белгілеу үшін енгізді. Бұл бағыт «машиналарды, тірі организмдерді және олардың бірлестіктерін белгілі бір «ақпаратты» қабылдау, бұл ақпаратты «жадыға» сақтау, оны «байланыс арналары» арқылы беру және олардың қызметін тиісті бағытқа бағыттайтын «сигналдарға» айналдыру қабілеті тұрғысынан зерттейді» – деген тұжырымды көрнекті академик-математик А.Н. Колмогоров берген [61]. Кибернетиканың құрамына кіретін ғылыми бағыттардың дамуымен жаңа мәселелер мен теориялар пайда болды, алгоритмдер теориясын, теориялық және қолданбалы программалауды, компьютерлер мен ақпараттық желілер теориясын, мәліметтер қорын, компьютерлік лингвистиканы қамтитын зерттеулердің өте кең өрісі қалыптасты. Кейінірек ақпарат ұғымы – генетикалық кодсыз – даму мен тіршілік ету механизмдерін түсіндіру мүмкін еместігі белгілі болды, (тірі организмдер мен қоршаған орта арасындағы сигнал алмасу жағдайында туындайды), сонымен қатар ақпараттық қоғам деп аталатын қазіргі заманғы өркениеттің мәнін түсіну мүмкін емес. Ақырында, ақпарат ұғымы әлемнің негізгі заңдарын ашатын зерттеудің физикалық саласына да енгізілді. Бұл ұғымның көмегімен энтропияға қарама-қайшы процесстер сипатталады: егер энтропия физикалық жүйе күйіндегі тәртіпсіздік өлшемін сипаттаса, онда, керісінше, ақпарат тәртіптің өлшемі болып табылады. Сондықтан ақпарат теріс энтропия (немесе негентропия) ретінде сипатталады; тәуелділік тұжырымдалады: энтропияның жоғарылауымен негентропия төмендейді, бұл ақпараттың жоғалуын білдіреді. Ақпараттық компоненттің ғылымның барлық кіші жүйелеріне енгізілуі «ақпараттық жарылыс» ретінде бағаланады. Ақпарат ұғымының жалпы ғылыми-философиялық мәнін ашуға тырысқанда, олар көбінесе ол жоқ нәрсені ашады, яғни теріс анықтамалар береді, яғни ақпарат зат немесе энергия емес. Бірақ бұл оның маңыздылығын растайды: ол объектілердің материалдық және энергетикалық сипаттамаларымен бірге бар және тәртіптің өлшемі болып табылады. ХХ ғасырдың соңғы ширегі – ХХІ ғасырдың басы жоғары технологиялар әлемі деп аталады. Кейбір зерттеушілер бұл үдерістің мәнін ғылым мен техниканың конвергенциясы ретінде бағалайды, бұл кезде технологиялық үдерістер мен құралдар білімділікті қажет етеді және өз кезегінде алдын ала болжау қиын инновациялардың пайда болуын ынталандырады. Жоғары технологиялар әлемі заманауи адам өмірінің барлық аспектілерін қамтиды, бейорганикалық, органикалық және әлеуметтік-гуманитарлық салаларда (нанотехнология, телекоммуникация, биотехнология, ғарыш, интеллектуалды, медициналық және тіпті саяси технологиялар және т.б.) жаңа материалдар мен үдерістерді құрумен байланысты, және жоғары экономикалық әсерге ие. Ғылымды институционализациялаудың түбегейлі жаңа әдісі ХХ ғасырдың екінші жартысында Новосибирск қаласындағы Академгородок, Дубна, Обнинск сияқты ғылыми қалалар мен технопарктер, Силикон алқабы, Сколковоның болашағы сияқты қоғамдық ұйымдардың пайда болуымен байланысты [62]. 1950-ші жылдардың соңына қарай Сібірдің табиғи ресурстарын игеру және Шығыста ғылымды дамыту мақсатында партияның шақыруы бойынша математика мен механика, физика, геологтардың көрнекті ғалымдары КСРО Ғылым академиясының Сібір бөлімшесі деп аталатын Сібір ғылыми орталығын құра бастады. Новосибирскідегі Академқалашық жаңа ғылыми орталық ретінде орасан зор интеллектуалды, мәдени және рухани күштерді біріктірді. Новосибирск мемлекеттік университетінің ондаған ғылыми-зерттеу институттары мен көптеген кафедралары барлық іргелі, техникалық және гуманитарлық бағыттар бойынша жетекші мамандарды біріктірді: математика, информатика, физика, химия, геология, биология, экономика, әлеуметтану, медицина, экология, философия, филология, тарих. Сібір бөлімшесінің құрылуы және жаңа ғылыми орталықтың зерттеушілерінің кейінгі жылдарда жасаған орасан зор шығармашылық жұмыстары КСРО информатика тарихының маңызды кезеңі болып табылады. Информатиканың ғылымның жаңа саласы ретінде қалыптасуына академик А.П. Ершовтың (1931-1988) қосқан үлесі зор. 1960 жылдары А.П. Ершов әріптестерімен бірге жалпы білім беретін мектептерде бағдарламалауды үйрету бойынша эксперименттерді бастады, бұл информатиканың алғашқы егжей-тегжейлі тұжырымдамасын құруға әкелді және «бағдарламалау – екінші сауат» тезисімен байытты. Біраз уақыттан кейін бұл тұжырымдама еліміздің жалпы білім беретін мектептерінде информатика мен компьютерлік технологиялар курсын енгізудің мемлекеттік бағдарламасының негізін қалады. А.П.Ершов пен В.М. Монахов «Информатика және есептеуіш техника негіздері» атты алғашқы оқулықтарын жасаған авторлар тобын басқарды, кейін оқулық КСРО-ның барлық республикаларының тілдеріне аударылды [63]. Осы ретте Қазақстанда Абай атындағы АлМУ-дың «Информатика жəне есептеуіш техника» кафедрасының меңгерушісі Е.Ы.Бидайбеков «Информатика жəне есептеуіш техника негіздері» курсын оқыту əдістемесі мен мазмұнын қалыптастыруға тікелей атсалысып, «Информатика жəне есептеуіш техника негіздері» деп аталатын оқушылар үшін байқау оқу құралын жəне мұғалімдер үшін «Информатика жəне есептеуіш техника негіздерін оқыту» əдістемелік құралының қазақша аудармасының арнайы редакторы болды [64, 65]. 1970 жылы Мәскеу, Ленинград, Новосибирск қалаларында мектеп оқушыларын компьютермен байланысты мамандықтарға оқыту жұмыстары жүргізілді. Сол кездерде Қазақстанда Республикалық физика-математика мектеп-нтернаты мен С.М. Киров атындағы Қазақ мемлекеттік университетінің базасында есептеуші-программалаушы қосымша мамандыққа даярлау бағытында орасан зор жұмыстар жүргізілді. Осы жылы Білім министрлігі В.С.Леднев пен А.А.Кузнецов дайындаған «Кибернетика негіздері» факультативтік курсының бағдарламасын ұсынды. 1976-1984 жылдары Қазақстан Республикасы Ұлттық Ғылым Академиясының академигі А.Т. Лукьяновтың жетекшілігімен С.М. Киров атындағы Қазақ Мемлекеттік университетінің мамандандары мектеп оқушыларын программалау мен ЭЕМ-де жұмыс істеуге үйрету жұмыстарын жүргізді [66, 67]. 1982 жылы КСРО Білім министрлігінің мектептің оқу үдерісіне калькуляторларды енгізу туралы шешім қабылданды. 1984 жылы жалпы білім беретін және кәсіптік мектепті реформалаудың негізгі бағыттары әзірленіп, 1985 жылы «Информатика және есептеуіш техника негіздері» пәнінің бағдарламасы жасалды. 1985 жылдан бастап педагогикалық жоғарғы оқу орындарында физика-математика факультеттерінің қызметі халыққа білім беру мен халық шаруашылығына жоғары мамандандырылған мамандар: математика мен информатика мұғалімдерін; физика-математика ғылымы жəне орта мектеп пен жоғары оқу орындарындағы математика мен информатиканың кейбір тарауларынан сабақ беру əдістемесі салаларынан ғылыми қызметкерлер дайындауға бағытталды. Осыған орай, 1985-1987 жылдары Абай атындағы Алматы мемлекеттік университетінің «Информатика жəне есептеуіш техника» кафедрасының қызметкерлері республикадағы «Информатика жəне есептеуіш техника негіздері» атты мектеп курсының мазмұны мен оны оқыту əдістемесін қалыптастыруға ат салысты. 1985 жылдан бастап Қазақстандағы мұғалімдер дайындайтын қара шаңырақ Абай атындағы АлМУ-да «Математика жəне информатика», «Физика жəне информатика» мамандықтарының оқу жоспарлары жасалып, сол бойынша орта білім беретін оқу орындары үшін «Информатика жəне есептеуіш техника негіздері» пəні бойынша мектеп мұғалімдерін дайындау жүзеге асырыла бастады. Оқу орындарының, мектептерден бастап жоғары оқу орындарына дейін Қазақстан Республикасы халық шаруашылығының даму ерекшеліктері (менеджмент, ақпарат қажеттілігі жəне т.б.) нарықтық экономика жағдайында «информатика» мамандығы бойынша «информатика (оқытушысы) жəне компьютерлендіру менеджері» мамандандыруы, сол сияқты «информатика жəне ағылшын тілі», «информатика жəне экономика», тағы сол сияқты қосалқы мамандықтағы мамандар даярлауды талап етті. Мұндай мамандар дайындауды физика-математика факультеті базасында көп сатылы құрылымы бар оқу жоспарларына көшу арқылы іске асырылды. Осындай мамандарды дайындауға республикаға белгілі ғалымдар Қазақстан Республикасы Ұлттық Ғылым академиясының академигі Ұ.М. Сұлтанғазин, Қазақстан Республикасы Инженерлік академиясының академигі, физика-математика ғылымдарының докторы Ш.С. Смағұлов, ғылым докторлары Н.Т. Данаев, Т.Н. Бияров, С.С.Оспанов, С.Я. Серовайский, А. Дүйсембаев жəне т.б. ғалымдар физика-математика факультеті информатика жəне қолданбалы математика кафедрасында қосымша оқытушылық қызмет атқара отырып ат салысты [68]. 1992 жылы еліміз одақ құрамынан шығуына байланысты мектептерде ақпараттандыру жұмыстары жандана бастады. Мектеп информатикасының мәселелері, мемлекеттік стандарт жасау мәселесімен Е.Ы. Бидайбеков, Ж.А. Қараев, Н.Т. Ермеков, Қ.С. Əбдиев, Н. Стифутина, Б. Нақысбеков, Қ. Аганина отандық ғалымдар айналысты [68-72]. Информатика сияқты тез шарықтаған ғылым жоқ. Бұл ғылым қазіргі әлемде маңызды рөл атқарады және бұл оның маңыздылығын арта түсуде. Компьютерлік технологияны енгізу қоғамды «ақпараттандыру» деп аталатын үдеріске әсер етті. Қазіргі уақытта біздің өміріміздің барлық салалары ақпараттық үдерістерді қажет етеді. Ақпараттық технологияларсыз қазіргі қоғамды елестету мүмкін емес. Соңғы жылдары информатика ғылым ретінде өзінің эволюциялық дамуының бірқатар кезеңдерінен өтті. Бүгінгі таңда ол техникалық жүйелердегі ақпараттық үдерістер мен технологияларды ғана емес, сонымен қатар табиғатта және қоғамда ақпараттық үдерістерді жүзеге асырудың негізгі заңдылықтары мен әдістерін зерттейді. Информатиканы кешенді пәнаралық ғылыми бағыт ретінде қалыптастыру үдерісі белсенді жүріп жатыр. Информатика пәнаралық бағыт ретінде жаратылыстану және гуманитарлық ғылымдардың тығыз интеграциясы үшін негіз бола алады, бұл табиғат, адам және қоғам туралы неғұрлым тұтас ғылыми білім қалыптастыруға мүмкіндік береді. Табиғаттың іргелі ақпараттық заңдары мен заңдылықтарын анықтау және оларға негізделген ақпаратты толық игеру адамға шексіз мүмкіндіктерді ашады. Сондықтан информатиканың іргелі негіздерін, оның ішінде оның тарихы мен философиялық мәселелерін зерттеу бүгінде тек ғылыми қызметкерлер үшін ғана емес, сонымен бірге әрбір білімді адам үшін де өте қажет. Есептеуіш техника мен информатиканың даму тарихын зерделеу қазіргі заманғы ақпараттық технологияларды одан әрі табысты дамыту үшін басты міндет болып табылады. Әлемнің көптеген университеттерінде тиісті мамандықтардың (Computer Science, Computer Technology, Software Engineering, Information Systems) білім алушыларына есептеу техникасы мен ақпараттық технологиялардың даму тарихын оқыту міндетке айналуда. Бұл мамандықтар үшін әртүрлі оқу курстары мен әдістемелік материалдар әзірленді. Информатика тарихын білу мұғалімнің педагогикалық мәдениетін қалыптастыруға әсер етеді, оның жалпы мәдени көкжиегін айтарлықтай кеңейтеді, оның эрудициясына үлес қосады, қазіргі құндылықтар жүйесі мен кәсіби мінез-құлықтың қалыптасуына әсер етеді, сонымен қатар оны зерттеу барысында білім алушылар жалпы оқу пәні ретінде информатика мен информатиканың жекелеген бөлімдерін енгізу тарихымен танысады. Информатика тарихы құнды ғылыми-білім беру және тәрбиелік әлеуетке ие. Көрнекті ғалымдар мен инженерлердің өмірбаяндарымен танысу жоғары моральдық принциптерді таратуда ерекше рөл атқара алады. Әдетте, олар керемет шығармашылықты жоғары адамгершілік пен азаматтық батылдықпен үйлестірді. Бұл адамдардың өмірі мен қызметі жас ұрпақ үшін үлгі болып табылады. жүктеу/скачать 7,27 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|