Ей,
данышпан, ертұрман қайда?
Мағжан:
Ер
-
тұрман баяғысынан басқаша болып қайта келіп тұр
Сізге тосын сый!
Бекжан:
Әй, балам
-
ай.... сенің осыған ақылың жетенініне сенгем.
Мағжан:
Ертұрманың бар. Жеріңіз тұр, әке... ойсыз сөйлеп мұңсыз жүретін балаң
мен емес! Ішіңе шер боп байланған бар қыжылыңызды шығару үшін
осының бәрін әдейі істедім.
Құстың
мойны бос, Жылқының белі бос, адамның көңілі бос деген атам
қазақ. Құс қанша ұшса да қанаты емес мойыны талады, ат қанша шапса да
аяғы емес, белі талады. Ал, адам қанша тас жүрек
болса да көңілі босайды
–
деген.
Мен бүгін әкемнің көңілі үшін емес, қазақтай дархан халықтың өр рухы
үшін
осындай қадамға бардым. Мен
-
қазақтың болашағымын әке. Ал
болашақтың тақымында тақтан да қымбат ер
-
тұрман тұруы керек!
Бекжан:
Бәрекелді кел, балам. Мен бұл арада ер
-
тұрман емес, атұстар
азаматымның барына қуанып тұрмын.
Ал, саған айтарым, балам. Сен
-
мық шеге бол! Шеге
-
тағаны ұстайды, таға
-
тұяқты ұстайды, тұяқ
-
аяқты ұстайды, аяқ
-
атты ұстайды, ат –ер
-
тұрманды ұстайды, ер
-
тұрман ерді ұстайды, ал, ер –
елді ұстайды!
Өр
рухың болмаса, ұлтың да жұртың да сау болмайды.
Сондықтан ұлым, саған айтам..
.
Сенен басқа кімге айтамын.
Көкейімде тұншыққан сырды айтамын.
Жұдырықтай жүректі
жұлқып алып,
Алқымыма тығылған мұңды айтамын.
Жұрт болуды ұмытқан қызды айтамын.
Ұлт
болуды ұмытқан ұлды айтамын.
Салт
-
санамның сары алтын сандығысың,
Саған айтпай ұлым
-
ау, кімге айтамын?!
...Тәуменді күнге –
салауат.
Тәуелсіздігім
-
ата
-
бабадан аманат.
Азаттығымыз арымызға байланды.
Болашағымыз бағымызға байланды.
Аллаға шүкір,
алты алашым
-
Азияның алтын қазығына айналды!
(Мағжан әкесін атқа отырғызады)
...Замандардың керуен
-
керуен көшінде,
Көне сарын көңіліме көшуде.
Мұңлы күннің мұң мен зары естілген
Ескен желдей есіл заман есімде.
Бәрі есімде, бәрі,
бәрі есімде
Енді менің арманымды жалғасын,
Мәңгілік ел ұлы дала төсінде!!!
