Бейімбет Майлин. Күлпәш Далада тықыр білініп, сықырлап есік ашылды. Үстінде жыртық, қыржиып тыртысқан қысқа тон, басында қатқан жаман тымақ, аяғында қонышынан басылған жыртық етік, сарғыш түсті арық, шоқша сақалды, үлкен көзділеу, орташа бойлы бір кісі мойнында дорбасы бар, есіктен кірді.
Бұл Мақтым еді. Күлпәш жалт қарады да, мұңайып кетті...
Қали басын көтеріп алды.
-Әке, келдің бе?
- Келдім, қарағым... деп, кемсеңдеп, қалтылдап, үйдің ортасындағы бағананың түбіне келіп салбырап отыра кетті. Қали сүйретіліп тұрып екі көзі Мақтымның мойнындағы дорбада, ептеп басып жақындады. - Мақтым жылап қоя берді, - Қалқам-ау, дым жоқ, Күлпәш та жылады». Жазушы Б.Майлиннің «Күлпәш» әңгімесі кедейлік пен аштық азабын тартқан бір отбасының тағдырын бейнелейді. Киетін киімі, ішетін асы жоқ Мақтым мойнына дорба асынып, тіленшілік етеді. Үйдегі үш жанның ойы бір. Қайтсе де күн көру, бір-бірінің қиналғанын көрмеу. Қанша аштық тырнағына ілініп тұрса да, бұл отбасында бір-бірін кінәлау жоқ. Керісінше, бауырмалдық, жаны ашушылық басым. Автор кейіпкерлерінің диалогі арқылы үшеуіне ортақ шиеленісті жағдайды берген. Ол - аштық.
