Тақырыбы: «Күй құдіреті» Білімділік



жүктеу/скачать 0,84 Mb.
бет8/10
Дата08.07.2018
өлшемі0,84 Mb.
#48539
1   2   3   4   5   6   7   8   9   10






Классическая музыка


«Классическая музыка»» является несколько более широким термином, чем «классическая музыка» и может быть определена в целях этой статьи как музыка «учреждения» (или религиозный или светский), который составлен для общественной или частной работы. По определению это исключает популярные музыкальные формы (см. ниже), которые основаны на народной музыке. Несмотря на наложение, которое могло бы существовать в небольшом количестве музыки, эти определения, тем не менее, полезны.

Старинная музыка к семнадцатому веку

Грегорианский хорал


Грегорианский хорал также называют plainchant. Более определенные условия, такие как Григорианский хорал, Амвросианское скандирование,скандирование Gallican также найдено. Вообще говоря, они все обращаются к стилю монофонического, несопровождаемого, раннего христианского пения, выполненного монахами и развитого в Римско-католической церкви, главным образом, во время периода 800-1000. Различия могут быть крайними — или даже большими в некоторых случаях. Эти различия отражают большое этническое, культурное и лингвистическое разнообразие, которое существовало после падения Римской империи на итальянском полуострове. Различные монашеские традиции возникли в Римско-католической церкви всюду по Италии, но в различных местах и в разное время. Даже музыкальный неспециалист может услышать различие, например, между прямым производством тона в скандированиях Ambosian из Милана и скандированиями из Беневенто, которые показывают отличную «восточную» декоративную дрожь голосом, отражая вокальные традицииГреческой православной церкви. Все же, несмотря на различия, общие черты большие. В любом случае формальный Григорианский хорал был наложен всюду по Италии к 1100, хотя музыка греческих обрядов продолжала слышаться в различных местах на полуострове, особенно в тех местах, которые Византий когда-то держал, такие как Равенна или на южном полуострове, который был убежищем для тех греков, бегущих из большихвизантийских споров бунтаря до 1000 года. Очевидно, где греческие обряды были осуществлены, скандирования были спеты на греческом языке а не налатыни, как они были в римско-католической литургии.

Музыка треченто


Треченто, приблизительно с 1300 - 1420, был периодом энергичной деятельности в Италии в искусствах, включая живопись, архитектуру, литературу и музыку. Музыка Треченто вела новые формы выражения, особенно в светской песне и в использовании народного языка,итальянского языка. В этих отношениях музыка Треченто, может казаться, больше ренессансное явление; однако, преобладающий музыкальный язык был более тесно связан с тем из последнего Средневековья, и музыковеды обычно классифицируют Треченто как конец средневековой эры.

Светская музыка


Светская музыка до 1500 года была в основном работой менестрелей, трубадуров и пантомим. Это было возрастом большого vernacularization языка в Италии — действительно, всюду по Европе; то есть, люди начали писать и петь песни на их родном языке, который не был латинским, но независимо от того, что на бренде народной средневековой неолатыни говорили в их области. Таким образом Данте показал с Божественной Комедией в 1300, что общий язык (его был назван «Тосканцем» и не «итальянский» еще до 18-го века) мог быть транспортным средством для прекрасной литературы. Логически, это распространилось на лирику песен, которые спели люди.

Два пункта стоит упомянуть в этом отношении: (1) мы знаем намного больше о словах песен, чем мы знаем о фактическом звуке музыки. Слова были записаны с намного большим количеством непринужденности, чем мелодии были записаны нотами. (См. музыкальное примечание). Таким образом мы знаем, что была яркая troubador традиция в 12-м веке вПровансе на их языке, и мы знаем, что на расстоянии в 1 000 миль на острове Сицилия была также яркая troubador традиция в суде HohenstaufenФридриха II, песни, спетые на диалекте людей (очень влиявший, например,арабским языком), но это - догадка относительно точно, на что походиллюбой. Мы только знаем, что южная французская народная музыка, сегодня, кажется довольно немного отличающейся от сицилийской народной музыки. Так как народная музыка относительно консервативна в этом, она сопротивляется быстрому изменению, мы можем предположить, что, по крайней мере, некоторые очевидные различия в мелодии, весах и приближаются к озвучиванию, которые существуют теперь, существовал тогда. Интересно, что природа требования и ответа большого популярного хорового пения в Средневековье — то есть, солист, поющий линию, которой тогда отвечает группа — нашла свой путь в средневековую духовную музыку как способ вовлечь всех членов конгрегации.

Сложный polyphonies того, что называют Арс Новой, начал слышаться в 14-м веке и 15-м веке; популярные пункты, такие как мадригалы использовали увеличение плотных оверлейных программ различных мелодий, спетых в то же время, пункт быть, чтобы создать вплетенную и благозвучную структуру звука; это не то же самое как гармония, зондирование многих примечаний вместе, чтобы сформировать аккорд. Это - более позднее изобретение. Тем не менее, движение от монофонических звуков скандирований ко многим одновременным мелодиям полифонии действительно представляет революцию в нашем музыкальном восприятии: к остроумию Вы можете иметь больше одной вещи, звучащей в то же время, и все еще счесть приятным слушать.

Ренессанс


Большинство людей не думает о музыке, когда они слышат терминРенессанс. Все же, в том же самом смысле, что архитекторы, живописцы и скульпторы 16-го века отдавали дань недавно открытым вновь ценностям классической Греции, поэты и музыканты того периода попытались сделать ту же самую вещь. Годы между 1500 и 1600 - самый революционный период в европейской музыкальной истории; это - век, в котором гармония была развита и век, который родил оперу.

Эти два события связаны. Читатели отметят движение в монофальшивых из Григорианских песнопений к сложному polyphonies мадригалов и другой музыке нескольких веков до 1500. Следующее изменение в музыкальном восприятии включает меньше распространенного слова: homophonic; то есть, зондирование гармонического аккорда или прогрессия аккордов, не предназначенных, чтобы выделиться, но которые поддерживают очевидную мелодию сверху гармонии.

Желанию — возможно, нужно — для homophonic музыки, явился результатом многих факторов. Во-первых, было отклонение чрезмерно сложной полифонии многих различных мелодий, бегущих в то же время: во-вторых, генерал, новый музыкальный эстетичный из периода, которому лучше всего подводят итог в словах Леонардо да Винчи в 1500, который сказал, что музыка была «одновременным соединением пропорциональных частей» — то есть, зондирование вместе примечаний, основанных на простых арифметических порциях такой как 2:1 (который производит звук октавы), 3:2 (который производит звук пятых), и 5:4 (который производит звук главной трети). Таким образом, если Вы производите примечания в 400, 600, 800, и 1 000 циклов в секунду, у Вас есть все примечания самого простого и большей части гармоничного звука в нашей музыке — мажорный аккорд. Это действительно настолько просто. (См. Музыкальную Акустику.) Треть в списке факторов, которые делают 16-й век настолько важным, была ренессансным желанием рассказать историю, поднять людей на небольшой стадии и сделать, чтобы они спели песни о греческой мифологии — рассказ об Орфее, например. Это трудно сделать, если все поют мелодию в то же время; таким образом полифония уступила homophony, и ранняя опера состояла из относительно простых мелодий с текстами о греческой мифологии, спетой на итальянском языке, и поддержала простыми гармониями. Важным городом в Италии в этом развитии музыки в 16-м веке была Флоренция. (См. также: Флорентине Камерата, Винченцо Галилей,Якопо Пери, Палестрина, Арканджело Корелли.)

Помимо Флоренции, два других итальянских города особенно достойны упоминания в период приблизительно в 1600. Есть своего рода дружественная конкуренция между защитниками этих двух городов, относительно которых более важен в истории развития музыки в Италии. Венеция справедливо требует своего места как места рождения коммерческой оперы; Неаполь указывает на его собственную историю спонсируемых церковью музыкальных консерваторий, учреждения, которые развились в «системы едока», предоставив композиторам и выполнив музыкантов для большого количества музыкальной жизни в Италии и, действительно, Европа в целом. (См. также: Музыка Венеции и Музыка Неаполя.)


Семнадцатый век


Период приблизительно с 1600 - 1750 охватывает музыкальное Барокко. Много важных вещей произошли в этот период. Каждый был возвращением к мелодичным сложностям полифонии, но на сей раз — и это - решающее различие — мелодии бежали в пределах современной, установленной системы гармонии, основанной на аккордах и главных и незначительных весах. Этот последний элемент - расширение понятия homophonic музыки (упомянутой выше) и позволенной — даже вызванный — мелодичная сложность, чтобы повыситься до господства над важностью текста. (Борьба за господство между текстом и музыкой возвращается к музыке греков и все еще продолжается во всех формах европейской классической музыки и популярной музыки.) Это новое господство мелодии в пределах гармонии за счет текста привело к большим изменениям, включая расширение (через изобретение) инструментальных ресурсов оркестра; клавиатура была расширена в обоих направлениях; создание из инструментов, таких как те Stradivarius стало большой промышленностью в Кремоне; и инструментальная музыка начала развиваться как отдельный «след», вполне кроме традиционной роли сопровождения человеческого голоса. Инструментальные формы включают такие вещи как сонату и фугу. Важные имена в музыке в пределах этого периода в Италии - Алессандро Скарлаттии Антонио Вивальди, представляя важность Неаполя и Венеции, соответственно, в пределах этого периода.

Восемнадцатый век


С начала 18-го века до конца того века охватывает то, что историки называют «классической музыкой». (Обратите внимание на то, что это использование термина «классический» не соответствует тому, что имеют в виду неисторики, когда они говорят «классическую музыку» — то есть, вся опера и симфоническая музыка, в противоположность «популярной музыке».)

Термин «классический» подходит для этого периода музыки, в которой это отмечает стандартизацию музыкальных форм, таких как симфония и концерт. Таким образом термин «классический» использован в ренессансном смысле классической греческой философии — платоническая форма, идея, что вещи, такие как красота существуют вечно как идеалы, и что работа художника — в этом случае, работа композитора — помещены форма на том идеале. Таким образом у нас есть, например, симфония, формализованная как стандартная работа в четырех движениях за оркестр, и т.д.

Материальная часть для состава и исполнения музыки в Италии продвинулась значительно в течение этого века. Это - период, в который были построены большие оперные театры в Неаполе и Милане: Театр Сан Карло и Ла Скала, соответственно. Это - возраст, также, повышения к выдающемуся положению Неаполитанца — и затем итальянца —Комическая опера. Важный, также, повторно находит некоторого чувства равновесия между текстом и музыкой в опере, в основном через либреттоMetastasio.

Важные итальянские композиторы в этом веке: Алессандро Скарлатти,Доменико Скарлатти, Бенедетто Марчелло, Джованни Баттиста Перголези,Никколо Пиччинни, Джованни Паизьелло, Луиджи Боккерини, Доменико Чимароза и Луиджи Керубини. Это - также возраст, в котором «итальянская музыка» стала международной, если можно так выразиться, со многими из этих итальянских композиторов, начинающих работать за границей.


Девятнадцатый век


Это - век романтизма в европейской литературе, искусстве и музыке.Романтизм в музыке отмечен многими из тех же самых особенностей, которые определяют литературу и живопись того века: меньше внимания к формальностям классицизма, большему участию человеческих страстей, таким как любовь, героизм, храбрость, свобода, и т.д., весь из которого является прямым продуктом гуманизма французского Просвещения. Итальянская опера имеет тенденцию оставлять беззаботность Комической оперы для более серьезной платы за проезд итальянского лирического Romanticsm. Хотя когда-либо популярный Россини - конечно, исключение к этому, над итальянской музыкой 19-го века доминируют вначале подобныеБеллини, Доницетти, и затем, конечно, в течение прошлых пятидесяти лет века Джузеппе Верди, самым большим музыкальным символом в итальянской истории. Это - также время ранней карьеры Джакомо Пуччини, возможно самого великого композитора чистой мелодии в истории итальянской музыки, и конечно последнего. Пуччини - мост к возрасту новой музыки 20-го века.

Двадцатый век


Романтизм во всей европейской музыке, конечно, держался через поворот века. В Италии музыка Верди и Пуччини продолжала доминировать в течение многих лет. Другие итальянские Романтичные композиторы — по крайней мере, композиторы, которые продолжали сочинять в тональных традициях Западной музыки (в противоположность новой атональности и разногласиям пост-Первой мировой войны Европа — среди композиторов, которые «превратили его» в 20-й век, Арриго Бойто, Руджеро Леонкавалло,Пьетро Масканьи, Франческо Чилеа и Отторино Респиги.

Все же было неизбежно, что итальянские композиторы ответят на исчезающие ценности романтизма и цинизма, вызванного во многих европейских артистических четвертях такими вещами как Первая мировая война и такими культурными/научными явлениями как психоанализ, в котором — по крайней мере, согласно Роберту Луи Стивенсону — «у всех мужчин есть секретные мысли, которые позорили бы ад». Романтизм — несмотря на его непрекращающуюся популярность у оперных посетителей — умер во время Первой мировой войны. Романтичная музыка в Италии, однако, как могут говорить, не умерла под его собственным весом, как можно было бы сказать относительно слишком долгих и сверхорганизованных работ последней Романтичной музыки в Германии, которая уступила минималистской музыке. Но абстракция и атональность и, просто, «трудная» музыка действительно прибывала в Италию после смерти Пуччини. Среди самых важных итальянских имен в 20-м веке музыка Лучано Берио, Луиджи Даллапиккола и Гоффредо Петрасси.



Цель урока: формирование музыкальной культуры учащихся
Задачи: познакомить с венской классической симфонией,
              представителями венской классической школы,
              систематизировать знания учащихся о симфоническом
              оркестре, его составе; развитие образного мышления,
              эмоциональной отзывчивости на музыку; воспитание
               культуры слушания у учащихся.
Методы обучения: объяснительный, звуковой и зрительной
                                  наглядности, метод повторения.
Оборудование: мультимедийная установка, муз. центр.
Музыкальный ряд: Симфония «Детская» Й. Гайдн,
                                 Симфония № 40 В.А. Моцарт (1 часть),
                                 Симфония № 5 Л.В. Бетховен ( 1 часть)

Ход урока:
1.Орг. момент
2. Музыкальное приветствие
3. – Сегодня на уроке мы познакомимся с венской классической симфонией. Симфония – это размышление об эпохе, о человеке, о путях жизни на земле. И сейчас мы начнем путешествие в мир новых познаний и размышлений.
- Какую музыку называют классической? (возможно, ребята сами дадут ответ на вопрос)

Слайд № 1 Слово «классика» в переводе с латинского языка
                  означает «образцовый» Классиками называют лучших
                  музыкантов разных стран.

Слайд № 2 Венская классическая школа (1780 – 1827гг) –
                   направление классической музыки второй половины 18
                   века в г. Вена – столице Австрии.

Слайд № 3 Основателями классической музыки считают Йозефа
                   Гайдна, В. А. Моцарта, Л.В. Бетховена (портреты )
                   Благодаря этим композиторам появились классические
                   жанры: симфония, концерт, квартет, соната и др.
- Давайте вспомним, что такое симфония? (ответы учащихся)

Слайд № 4 Симфония ( с греческого языка означает «созвучие»)-
                   музыкальное сочинение для оркестра, обычно
                  состоящее из 3, 4 частей.
- Какой оркестр исполняет симфонию?
Верно, симфонический оркестр. Назовите состав симфонического
оркестра (ответы учащихся)

Слайд № 5 1. Струнно-смычковые инструменты
                   2. Деревянно-духовые инструменты
                   3. Медно духовые инструменты
                  4. Ударные инструменты
- А теперь распределим музыкальные инструменты по группам
(На столе вразброс разложены карточки с изображениями муз. инструментов. Приглашаются несколько учащихся для распределения их по группам)
- Молодцы! Справились с заданием!
- А теперь  познакомимся с основателями венской классической симфонии.

Слайд № 6 Й. Гайдн ( 1732 – 1809 Австрия) – один из основополож-
                        ников симфонии. Всего у композитора их 104.
                        Й. Гайдн был очень веселым человеком. Такой же
                       веселой и жизнерадостной была его музыка. Почти
                       в каждой симфонии есть что – то неожиданное,
                       интересное, смешное. Композитор называл свои
                       симфонии словно картины «Вечер», «Утро»,
                       «Полдень», «Охота», «Медведь», «Детская».

Слушание симфонии «Детская» (отрывок)

Беседа после прослушивания:
- Какое впечатление произвело на вас это произведение?
- Что для вас оказалось неожиданным?
- Какие образы у вас возникли?
- Следующий представитель венской классической школы -
  В.А.Моцарт

Слайд № 7 В.А.Моцарт ( 1756 Зальцбург – 1791 Вена) –
                   австрийский композитор, скрипач, клавесинист,
                   сочинил около 50 симфоний.

 Слушание отрывка из симфонии № 40.

Беседа после прослушивания: учащиеся дают характеристику


произведению, говорят о своих чувствах, эмоциях, образах, возникших во время прослушивания.

Слайд № 8 Л.В.Бетховен ( 1770 Бонн, Германия – 1827 Вена,
                   Австрия) – немецкий композитор, дирижер и
                   пианист. Сочинил 9 симфоний.
 

Слушание отрывка из симфонии № 5


Беседа после прослушивания: характер произведения, чувства, эмоции, образы.

Слайд № 9   Симфония – это целый мир, мир художника,
                   ее создавшего. Слушая классические симфонии, мы
                   становимся с вами духовно богаче, соприкасаясь с
                   великим искусством. До следующей встречи с музыкой!


Итог урока: Что нового узнали? Что больше всего понравилось и
                       запомнилось на уроке?
Оценки за урок.
Домашнее задание: найти дополнительный материал о творчестве
                                   венских классиков ( на выбор)

    


 И. Бродский

Цель:


-       познакомить детей с  основными особенностями  балетного искусства, творчеством П.И Чайковского, термины балет, либретто, па-де-де, па-де-труа, кордебалет, балетная вариация;

-       развитие вок-хор.навыков, муз.памяти, творческого мышления;

-       воспитание отваги, мужества, доброты, верности, умения защищать слабых.

 

УДД:



-       обучающиеся  знакомятся  и самостоятельно находят  особенности балетного искусства, находят и определяют  их, открывают новые факты творчества русского композитора  П. Чайковского;

-       участвуют в анализе музыкального языка развития музыки, составляют сенкан к слову БАЛЕТ;

-       выражают свои выводы,суждения;

-       раскрывают в себе доброту, мужество, отвагу, защищать слабых и т. д.

  Тип:комбинированный

 Форма: театрализованное путешествие.

                                                            Ход урока:

     I.Орг.момент. Приветствие.

II.   Мотивация  учебной деятельности.

Три музы  начинают урок под музыку.

 

  Звучит  « Вальс цветов», появляются  девочки-цветы, исполняют танец. После танца приглашают отправиться в путешествие и предлагают разгадать кроссворд.



 Былина, Садко, либретто, опера, Италия

 


Б

А

Л

Е

Т

 

Учитель:


-       Спасибо, вам. Но у нас к вам просьба, расскажите детям о балете, как жанре музыкального искусства.

 

Ученица:



 -  Балет- слово французского происхождения, а на латинском языке БАЛЛО означает  ТАНЦУЮ. В создании балетного спектакля участвуют танцоры- солисты, кордебалет, симфонический оркестр, дирижер, балетмейстер, художники по костюмам и декорациям.

 

Ученица:



  -Благодаря союзу музыки, хореографии, литературы,  драматического и изобразительного искусства, появляется незабываемое зрелище-БАЛЕТ.

 

Ученица:



 - Удивительно, что балет зародился в 18 веке, ведь танцы сопровождают жизнь человека  с древних времен. Во многих странах, России,Италии, Франции, уже шли музыкальные  представления, в которых наряду с поэтическим словом и пением присутствовали танцы и пантомима.

 

-Учитель:



Ребята, а вам знакомо слово ПАНТОМИМА?

( ответы детей)

                                  Пантомима- выразительные движения по музыку.

 

Ученица:



-Всему миру известны имена  лучших отечественных танцоров и хореографов

Г.Уланова, М.Плесецкая, Н.Бессмертная, Е.Макссимова, В.Васильев, Ю Григорович, Н.Цискаридзе и др.

 

 

Учитель:



Ребята, а кто узнал музыкальный фрагмент, кто  его автор.

 

(« Вальс   цветов»  из балета П.Чайковского « Щелкунчик»)



 

Включение регионального компонента.

 

III.  Основная часть.



Учитель:

-В основу балета « Щелкунчик» П.Чайковского положен сюжет сказки   И.Гофмана. Благодаря творческому  союзу двух замечательных  мастеров 19 века -хореографа Мариуса Петипа и композитора на сцене  петербургского Мариинского театра был создан балет, который радует уже более ста лет своих зрителей.

 

 Девочки цветы рассказывают краткое содержание:



 Ученица:

   Действие балета происходит в маленьком немецком городке. Дети и взрослые веселятся вокруг рождественской елки. Девочки Мари подарили куклу для раскалывания орехов-Щелкунчик.

 

Ученица:


  -С наступлением  ночи оживает  таинственный мир. Выползают из своих нор мыши во главе с мышиным королем. Храбрый Щелкунчик вступает сними в неравный бой. Ему на помощь приходит Мари- она бросает туфельку в предводителей мышей  и спасает Щелкунчика.

Щелкунчик превращается в прекрасного принца.

 

 

 Учитель:



  -А сейчас, ребята мы послушаем с вами еще  один вальс   из  балета

« Щелкунчик»-« Вальс снежных хлопьев». Этот вальс провожает Мари и принца в сказочную страну, где их встречает фея Драже. Начинается праздник, на котором гости разных национальностей исполняют свои танцы.

-Давайте, мы с вами прослушаем и проследим за развитием музыки, какие средства выразительности использовал композитор.

 

IV. Слушание « Вальс снежных хлопьев»



(дети определяют настроение из словаря эстетических эмоций, характер)

 

   Учитель предлагает сравнить два вальса из балета «Щелкунчик».Определяют что их роднит,  чем  отличаются.( мелодия, ритм, тембры инструментов, темп, динамика)



 

Учитель:


 

 -Ребята, хотелось обратить ваше внимание на слова   И.Бродского о балете:

 

                                 Классический балет есть замок красоты.



 

 ( Беседа  и рассуждения вместе с детьми. Подвести их к выводу о красоте движений( тела), музыки, костюмов, декораций, души человека, которые раскрываются в балете.)

 Как вы    понимаете эти  слова, о какой красоте говорит поэт? А для этого  составим  СЕНКАН на слово БАЛЕТ:

1.Балет


2.классический,волшебный

3.рассказывает, показывает, выражает

4.Замок красоты души и тела

5.Театр....Танец....Жанр

 

 Вывод: Балет- вид искусства, объединяющий в себе  музыку, хореографию,драматическое и изобразительное   искусство.



 

V.  Вок-хоровая деятельность. Распевание. Разучивание песни 

«Все очень просто ».

 

 



VI. Подведение итогов урока. Релаксация.

Учитель:


-А сейчас, наши девочки подготовили для вас вопросы.

 

-Что   означает слово БАЛЕТ  на латинском языке?



-Какие виды искусств объединяет балет?

- Кто участвует в создании  балетного спектакля?

-Русский композитор- автор трех первых русских балетов?

-Назовите их.

-Какие  балетные номера вы знаете?

 


  1. Оценивание.  Дом.задание-рисунок к балетам П.Чайковского.

















Классический балет  есть замок красоты.

                                                                                  И. Бродский

Цель:


  • познакомить детей с  основными особенностями  балетного искусства, творчеством П.И Чайковского, термины балет, либретто, па-де-де, па-де-труа, кордебалет, балетная вариация;

  • развитие вок-хор.навыков, муз.памяти, творческого мышления;

  • воспитание отваги, мужества, доброты, верности, умения защищать слабых.

УДД:

  • обучающиеся  знакомятся  и самостоятельно находят  особенности балетного искусства, находят и определяют  их, открывают новые факты творчества русского композитора  П. Чайковского;

  • участвуют в анализе музыкального языка развития музыки, составляют сенкан к слову БАЛЕТ;

  • выражают свои выводы,суждения;

  • раскрывают в себе доброту, мужество, отвагу, защищать слабых и т. д.

  Тип:комбинированный

 Форма: театрализованное путешествие.

                                                            Ход урока:

     I.Орг.момент. Приветствие.



  1. Мотивация  учебной деятельности.

Три музы  начинают урок под музыку.

  Звучит  « Вальс цветов», появляются  девочки-цветы, исполняют танец. После танца приглашают отправиться в путешествие и предлагают разгадать кроссворд.

 Былина, Садко, либретто, опера, Италия

Б

А

Л

Е

Т

Учитель:


  • Спасибо, вам. Но у нас к вам просьба, расскажите детям о балете, как жанре музыкального искусства.

Ученица:

 -  Балет- слово французского происхождения, а на латинском языке БАЛЛО означает  ТАНЦУЮ. В создании балетного спектакля участвуют танцоры- солисты, кордебалет, симфонический оркестр, дирижер, балетмейстер, художники по костюмам и декорациям.

Ученица:

  -Благодаря союзу музыки, хореографии, литературы,  драматического и изобразительного искусства, появляется незабываемое зрелище-БАЛЕТ.

Ученица:

 - Удивительно, что балет зародился в 18 веке, ведь танцы сопровождают жизнь человека  с древних времен. Во многих странах, России,Италии, Франции, уже шли музыкальные  представления, в которых наряду с поэтическим словом и пением присутствовали танцы и пантомима.

-Учитель:

Ребята, а вам знакомо слово ПАНТОМИМА?

( ответы детей)

                                  Пантомима- выразительные движения по музыку.

Ученица:

-Всему миру известны имена  лучших отечественных танцоров и хореографов

Г.Уланова, М.Плесецкая, Н.Бессмертная, Е.Макссимова, В.Васильев, Ю Григорович, Н.Цискаридзе и др.

Учитель:


Ребята, а кто узнал музыкальный фрагмент, кто  его автор.

(« Вальс   цветов»  из балета П.Чайковского « Щелкунчик»)

Включение регионального компонента.


  1. Основная часть.

Учитель:

-В основу балета « Щелкунчик» П.Чайковского положен сюжет сказки   И.Гофмана. Благодаря творческому  союзу двух замечательных  мастеров 19 века -хореографа Мариуса Петипа и композитора на сцене  петербургского Мариинского театра был создан балет, который радует уже более ста лет своих зрителей.

 Девочки цветы рассказывают краткое содержание:

 Ученица:

   Действие балета происходит в маленьком немецком городке. Дети и взрослые веселятся вокруг рождественской елки. Девочки Мари подарили куклу для раскалывания орехов-Щелкунчик.

Ученица:


  -С наступлением  ночи оживает  таинственный мир. Выползают из своих нор мыши во главе с мышиным королем. Храбрый Щелкунчик вступает сними в неравный бой. Ему на помощь приходит Мари- она бросает туфельку в предводителей мышей  и спасает Щелкунчика.

Щелкунчик превращается в прекрасного принца.

 

 Учитель:



  -А сейчас, ребята мы послушаем с вами еще  один вальс   из  балета

« Щелкунчик»-« Вальс снежных хлопьев». Этот вальс провожает Мари и принца в сказочную страну, где их встречает фея Драже. Начинается праздник, на котором гости разных национальностей исполняют свои танцы.

-Давайте, мы с вами прослушаем и проследим за развитием музыки, какие средства выразительности использовал композитор.


  1. Слушание « Вальс снежных хлопьев»

(дети определяют настроение из словаря эстетических эмоций, характер)

   Учитель предлагает сравнить два вальса из балета «Щелкунчик».Определяют что их роднит,  чем  отличаются.( мелодия, ритм, тембры инструментов, темп, динамика)

Учитель:

 -Ребята, хотелось обратить ваше внимание на слова   И.Бродского о балете:

                                 Классический балет есть замок красоты.

 ( Беседа  и рассуждения вместе с детьми. Подвести их к выводу о красоте движений( тела), музыки, костюмов, декораций, души человека, которые раскрываются в балете.)

 Как вы    понимаете эти  слова, о какой красоте говорит поэт? А для этого  составим  СЕНКАН на слово БАЛЕТ:

1.Балет


2.классический,волшебный

3.рассказывает, показывает, выражает

4.Замок красоты души и тела

5.Театр....Танец....Жанр

 Вывод: Балет- вид искусства, объединяющий в себе  музыку, хореографию,драматическое и изобразительное   искусство.


  1. Вок-хоровая деятельность. Распевание. Разучивание песни  

«Все очень просто ».

  1. Подведение итогов урока. Релаксация.

Учитель:

-А сейчас, наши девочки подготовили для вас вопросы.

-Что   означает слово БАЛЕТ  на латинском языке?

-Какие виды искусств объединяет балет?

- Кто участвует в создании  балетного спектакля?

-Русский композитор- автор трех первых русских балетов?

-Назовите их.

-Какие  балетные номера вы знаете?



  1. Оценивание.  Дом.задание-рисунок к балетам П.Чайковского.


Тема урока: «Шедевры музыкального искусства эпохи романтизма»

Цель урока. Воспитание гуманизма и любви к прекрасному на основе музыки романтизма

Презентация «Шедевры музыкального искусства» 

Воспитательная цель – обогащение внутреннего духовного мира учащихся через музыкальные произведения, пополнение знаний о мировой культуре. 

Задачи: 
1. Ввести ряд теоретических понятий по теме. 
2. Определить основные каноны музыки и проследить их отражение при анализе произведений 
3. Продолжить работу по развитию у учащихся способности к анализу произведения искусства. 
4. Познакомить учащихся с произведениями великих композиторов

Ход урока: 


  1. Просмотрите презентацию и прослушайте музыкальные произведения, щелкнув в презентации на название произведения.




  2. ответить на вопросы:


- Внутренний мир человека в романтическом искусстве – необъятная тема для размышлений. Смогла ли музыка выразить чаяния людей 19 века? Можно ли считать, что именно в звуках наиболее полно отразилась суть романтизма? ________________

____________________________________________________________________________________________________________________________________________________

- У поэта О.Э.Мандельштама есть такие строки:

Останься пеной, Афродита,

И, слово, в музыку вернись,

И, сердце, сердца устыдись,

С первоосновой жизни слито!

Подумайте, удалось ли композиторам-романтикам «вернуть слово в музыку»? Ответ поясните. ________________________________________________________________

- В каких программных сочинениях произошло слияние литературных и музыкальных образов? 

11.01.16 ж Пән: Ән – күй Сынып 5 «ә »

Сабақтың тақырыбы: Жапонның «Кабуки» театры 


Сабақтың мақсаты: 
Білімділігі: Жапон елінің театрымен таныстыру. 


Дамытушылығы: Оқушылардың есту қабілетін жан – жақты әуендік, ырғақтық, үйлесімдік бағытта дамыту.


Тәрбиелігі: Өнерді, Отанды сүюге тәрбиелеу. Оқушылардың музыка сабағына деген ынтасын арттыру. Музыканы өнер ретінде танып, оны өмір қажеттіліктеріне айналдыру, құштарлық сезімін тәрбиелеу.


Сабақтың типі: Жаңа материалды меңгерту


Сабақтың түрі: Аралас сабақ


Сабақтың әдіс – тәсілі: Ауызша баяндау, тыңдау, үйрену 


Сабақтың оқыту формасы: Ұжымдық оқыту 


Сабақтың көрнекті құралдары: театр суреті, аспап


Сабақтың пәнаралық байланысы: Әдебиет, тарих 

Сабақтың барысы: 

І. Ұйымдастыру кезіңі 

1. Оқушылармен сәлемдесіп, сыныпты түгендеу. 
2. Оқушылардың сабаққа дайындығын тексеру, дауысқа жаттығу жасау 
3. Оқушылардың назарын сабаққа аудару.

ІІ. Үй тапсырмасын тексеру

ІІІ. Жаңа материалды меңгерту

Кабуки – Жапонияның классикалық театрының бір түрі. 17 – 18 ғасырларда дамыды. Кабукидің алғашқы қойылымдары ашық аспан аясында, ал кейін уақытша баспаналарда көрсетілді. Кабуки өнерінің негізгі бастаулары күлдіргі орындаушылар қойған шағын фарс пен ән, би сахналарынан өрбіді. Әсіресе, ән мен биді шебер орындайтын әйелдер қойылымдары кеңінен танымал болды. Кабукидің негізін салушы О-Куни деп саналады. Ол 1603 жылдан әйелдер труппасын (онно-к) басқарып, ойын көрсетті. О-Куни орындаған көріністердің негізі ғашықтық ән-билер (кейбіріне драматургиялық композицияның элементтері қосылған) болды. 1629 жылы әдет-ғұрып заңын бұзды деген желеумен әйелдер труппасының өнер көрсетуіне тыйым салынғандықтан, олардың орнын жасөспірім балалар (вакасю-к) труппасы басты. 1651 жылы полиция бұл труппаларды да жапты. 1652 жылдан кабукидің ойын-сауығына тек ерлер ғана қатысып, ер актерлердің (яро-к) труппасы қалыптасты. Әйел рөлін орындаушыларды оннагата немесе ояма деп атады. Бұл труппалар жапониялық – Киото, Осака, Эдо (Токио) сияқты қалаларда тұрақты түрде өнер көрсетті. 17 ғасырдың соңына қарай кабуки театры жоғары деңгейдегі кәсіби театрға айналды. Бұл кезеңде Саката Тодзюро, Итикава Дандзюро Қ және Йосидзава Аямэ сияқты ең үздік актерлер болды. Кабуки театры үшін арнайы пьеса жазуды драматург Тикамацу Мондза-эмона бастады. Кабуки драматургиясының тарихы 14 – 15 ғасырлардағы халықтық фарстан тамыр тартатын ауызекі драманың (кегэн) дамуымен тығыз байланысты. Актерлік ойын “еліктеуге” (мономанэ) құрылды. Кабукидің ықпалымен пьесалар (сесагото) мен пантомималарда шарттылық өріс алды. Сахналық жүріс-тұрыс пен ойын түрлерінде, музыкалық сүйемел мен декорацияда, парик пен гримде (кумадори) шарттылық болды; мысалы, гримнің қызыл түсі әділдікті, ерлікті, ал көк түсі салқынқандылықты бейнеледі. Актерлік өнерде атадан балаға мирас ету дәстүрі қалыптасты. 18 ғасырдың 1-жартысында Итикава Дандзюро ҚҚ мен Савамура Содзюроның есімдері халық арасына кең тарады. 1758 жылы драматург Намики Седзо енгізген айналмалы сахнамен ханамити, яғни “гүл жолы” (көрермендер залынан сахнаға тартылған тақтайша көпір) – кабуки театрының елеулі жаңалығы болды. “Гүл жолын” актерлер пьесаның мазмұнына қарай “кіріп-шығу” үшін пайдаланды. Кабуки өнерінің шарықтап дамыған тұсы 18 ғасырдың 2-жартысы. Бұл кезде оның репертуарына дзерури деген марионетка театрының (аяцури-сибай) пьесалары енді. Спектакльде дзеруриге тән айтушы – әңгімеші сақталды, ол үш ішекті сямисэнаның сүйемелдеуімен әңгімесін жүргізді, актерлер пантомиманың көмегімен, кейіпкерлердің қозғалысын келтірді. Музыканың көмегімен күрес сахналары (татимавари) орындалды.
18 ғасырдың аяғында кабуки өнерінің орталық Киото мен Осакадан Эдогаға (қазіргі Токиоға) көшірілді. Мұнда тарихи драмалармен (дзидаймоно) қатар қала өмірінен жазылған тұрмыстық пьесалар (сэвамоно) қойылды. 19 ғасырдың 70-жылдары Жапониядағы әлеум. және саяси өзгерістер театр өнеріне жаңа талаптар әкелді. Соған байланысты тарихи шындықты бейнелейтін пьесалар легі пайда бола бастады. Жаңа тұрмыс салтты бейнелейтін пьесалар жазылып, тарихи драмалар (кацурэкимоно) қойылады. 1966 жылы ТокиоТокиода мемлекеттік “Кокурицу гэкидзе” театры құрылды. Қазір кабуки актерлері “Сетику” және “Тохо” атты ірі екі кинокомпанияда, “Дзэнсиндза” театрында қызмет етеді. Кабуки театры гастрольдік сапармен Ресейде үш рет (1928, 1961, 1998) болды.
Тыңдау: Мондзаэмон Тикамацу драмаларынан үзінді 

Үйрену: Жапон халық әні «Сакура»

Муыкалық сауат: 

ІV. Бағалау.

VI. Үйге тапсырма: Тақырыпты оқу, әнді жаттау 

Сабақтың тақырыбы: Қытай дәстүрлі музыкалық театры

Сабақтың мақсаты: 

Білімділігі: Қытай дәстүрлі музыкалық театрымен таныстыру 

Дамытушылығы: Оқушылардың есту қабілетін жан – жақты әуендік, ырғақтық, үйлесімдік бағытта дамыту.

Тәрбиелегі: Өнерді, Отанды сүюге тәрбиелеу. Оқушылардың музыка сабағына деген ынтасын арттыру. Музыканы өнер ретінде танып, оны өмір қажеттіліктеріне айналдыру, құштарлық сезімін тәрбиелеу.

Сабақтың типі: Жаңа материалды меңгерту

Сабақтың түрі: Аралас сабақ

Сабақтың әдіс – тәсілі: Ауызша баяндау, тыңдау, үйрену 

Сабақтың оқыту формасы: Ұжымдық оқыту 

Сабақтың көрнекті құралдары: театр суреті, аспап 

Сабақтың пәнаралық байланысы: Әдебиет, тарих 

Сабақтың барысы: 

І. Ұйымдастыру кезіңі 

1. Оқушылармен сәлемдесіп, сыныпты түгендеу. 
2. Оқушылардың сабаққа дайындығын тексеру.
3. Оқушылардың назарын сабаққа аудару.

ІІ. Үй тапсырмасын тексеру


ІІІ. Жаңа материалды меңгерту

Қытайдың театр өнері халық ән-биі мен мейрамдарға, діни салт-жораларға арналған сауықтар элементтерін қамтитын "бай си" ("жүз ойын-сауық") ойыны түрінде пайда болған. Б.з.д. II—I мыңжылдықтың жазба ескерткіштерінде "чан-ю" ("әнші-актер"), "пай-ю" ("қуақы"комик") деген терминдер кездеседі. Хань дәуірінде қалалардың өркендеп, колөнер кәсіпорындарының көбеюі театр өнерінің дамуына әсер етті. "Бай си" ойынына тұрмыстық көріністер ене бастады. Мәдениеті жоғары дамыған Таң империясы дәуірінде қытай әдебиеті мен өнеріне, көбінесе би өнерінің дамуына үлкен әсер еткен буддизм кең етек жаяды. Өкіметті, сатқын әкімдерді әжуа еткен сатиралық "Цанъцзуюн туралы ойын" шағын пьеса-диалогтері танымал бола бастады. Бірінші амплуалар: тапқыр қалжыңбас — цанъцзунь, ақпейіл ақымақ — цанъгу. Қойылым импровизациялық түрде болды. Ән мен бидің сахналық жаңа формасы — дацюй пайда болды. Мұның өзі музыка мен әннің, би мен [[пантомима]ның] элементтерін біріктірген негізі театрлық формаға айналды. IX ғасырдың орта шенінде Таң императоры Сюань-Цзунь сарайының жанынан музыканттар мен бишілер, әншілер дайындайтын "Алмұрт бағы" ("Лиюань") атты театр мектебі құрылды. X—XII ғасырларда театр одан әрі дами түсіп, кәсіби актер труппалары пайда бола бастайды. Бірінші драмалық форма — комедиялық импровизациялық көріністер ~ цзацзюй (араласқан ойын-сауық) пьесалары болды.


XIII—XIV ғасырларда қытай театры кемелдене түсті. XIII ғасырда цзанцуй драмасы кең етек жаяды. Бұл пьеса төрт актіге бөлінеді, оған айқындық пен композиция қарапайымдылығы, тартыс шиеленісі тән. Әр акт — бір әуеннен, бір әнші-кейіпкерден тұрады. Қытай драмасы екі бағытта дамыды. Цзацзюй пьесалары солтүстік бағыттагы театрға (бэйцюй) жатады. Бұл жанрда Гуанъ Ханъ-цин' ("Доу Э љкпесі"), Ban Ши-фу ("Батыс флигель"), Бо Пу ("Платандағы жаңбыр"), т.б. драматургтер жазды. Юань заманындағы цзацзюй театры сахнасында ең басты орындаушылар — әйелдер болды, бұл басқа театр жанрларынан XX ғасырдың 30-жылдарына дейін осымен ерекшеленіп келді. Бұл мезгілде оңтүстік бағыттағы театрлар (нанъси) дами бастады. Наньсидің драмалық формасы чуанъци деп аталды. Бұнда композицияның, пьеса көлемінің және әуендер санының (әр актіде бірнеше әнші-кейіпкерлер) тұрақсыздығы байқалды. XIV—XVII ғасырларда драматургияға қатал цензура тағайындалды, бірқатар спектакльдердің қойылуына тыйым салынды. Қытай театрының әрі қарай дамуы бірнеше жергілікті театр жанрларымен байланысты. Олар Цзянси провинциясының Цянь театры мен сол провинцияның Куныпань уезінің Куньцюй театры болды. Цянь театрындағы спектакльдер тұрмыстық тақырыптағы, кейінірек танымал романдарының инсценировкасы бойынша жасалған қойылымдар болды (мысалы, Учен-эньнің "Батысца саяхатшысы"). Тарихи көріністерді сахнаға шығару акробатикалық және фехтовалдық техниканың дамуына әкелді. Куньцюй ақсүйектер мен зиялы қауымының театры болып саналды. Бұл театрдың пьесалары, көбінесе лирика-тұрмыстық тақырыпта болып және орындаушының вокал және би техникасының жоғары дәрежесімен ерекшеленеді. Қоғамның таңдаулы адамдарына арналғанына байланысты XVIII ғасырдың аяғында бұл театр құлдырай бастайды. Кунь-шань театры жоғары драматургияны, керемет музыкалық, сахналық және актерлік өнерді біріктірген жаңа театрлық түр әкелді.


Куньцюй жанрының дамуына кейін куньцюй театрының вокалдық теориясына айналған "таза ән айту" куньцян теориясын айтып кеткен "Цюй Люй" ("Арияның метрикалық заңдылықтары") атты шығарманы қалдырған танымал актер әрі композитор Вэй Лян-фудың рөлі зор болды. XVIII ғасырдың ортасы мен аяғында куньцюйдің басты орталықтары Янчжоу және Пекин қалалары болды. Осы XVIII ғасырдың аяғында жаңа театр жанры, кейін қытайдың кәсіби театрының жалпы ұлттық түріне айналған — Пекиндік музыкалық драма пайда болды. Пекиндік музыкалық драмада көптеген жергілікті жанрлар бас қосты, солардың ішінде куньцюй ерекше орын алды. XIX ғасырдың ортасында Пекиннің музыкалық драма театры (Пекиндік, немесе астаналық опера) барған сайын Қытайдың классикалық драмасының ұлттық театр сипатын алды. Классикалық театрдың күрделі мәдениеті үлкен көркемдік өзгешелігімен ерекшеленеді. Бұл театр спектакльдерінде декорациялық безендіру мүлдем жоқ болды. XVII—XIX ғасырларда көптеген жергілікті театрлар: банцзы, цинъ-цян, юэцзюй, т.б. кұрылды. XIX ғасырда сол жергілікті театрлар негізінде пекиндік музыкалық драма (цзинси) дүниеге келді. Бұл кейінірек Қытайдың жалпы ұлттык классикалық музыкалы драмасына айналды. Қытай театрының негізгі сипаттары осы цзинсида толық қамтылған.


Белгілі бір затты қиялда елестету арқылы ойнау, ойды шартты тәсілдермен, қимыл және ым-ишарамен білдіру, ой-қиялдағы заттар мен ойнау және реквизит заттарын аллегориялық-бейнелеулік арқылы қолдану (ескек — қайықпен жүзу), т.б. — қытай театрындағы актерлік өнердің негізгі ерекшелігі болып табылады. Орындаушының арнайы қолданған ым-ишараты, жүріс-тұрысы, гримі, костюмінің түсі мен тігілуі кейіпкердің мінез ерекшелігін, қоғамдағы орнын, т.б. көрсетеді. Грим мен костюмде түр-түстердің символикасына, ою-өрнекке ерекше мән берілді.
Мысалы, қызыл түс — ерліктің белгісі, ақ — зұлымдық пен өтіріктің белгісі болса, ал сары түс — императорлар мен будданың түсі деп саналды. Қытай театрында амплуа жүйесі берік қалыптасқан. Қытай театрының барлық кейіпкерлері төрт топқа бөлінеді: шен — ерлер рөлі, у — әскери адамдар, дань— әйелдер және чоу—комедиялық рөлдер. Осылардың әрбіреуінің өзіндік қимыл-қозғалыс пен драмалық әрекеттер кешені болды. Бұл театрдағы актерлік өнердің жоғары техникасы, дәстүрлі сахналык бейнелердің терең психологиялық трактовкасымен үйлесім табады.
Тыңдау: Пекин операсынан көрініс 

Үйрену: І. Жақанов «Еділ мен Жайық» 

Муыкалық сауат: ырғақ, метр, акцент 
Әр түрлі ұзақтықтағы дыбыстардың белгілі бір мерзімде ауысып келуін ырғақ деп атаймыз. 
Белгілі уақыт үлесіндегі салмақты және салмақсыз үлестердің кезекпен , біркелкі келіп отыруын метр дейді. 
Музыкалық шығарманың (немесе әндердің) кейбір дыбысын жеке бөліп, салмақ түсіре ойнауды (немесе айтуды) акцент түсіру дейді 

ІV. Мадақтау. Бағалау.

VI. Үйге тапсырма: Тақырыпты оқу, әнді жаттау 

Сабақтың тақырыбы: Дәстүрлі Үнді театры, биге тіл бітірген үнділер, үндінің сұлу сазды рагасы 

Сабақтың мақсаты: Үнді халқының мәдениетімен таныстыру 

Білімділігі: Отанға деген түсінік қалыптастыру

Дамытушылығы: Оқушылардың есту қабілетін жан – жақты әуендік, ырғақтық, үйлесімдік бағытта дамыту.

Тәрбиелегі: Өнерді, Отанды сүюге тәрбиелеу. Оқушылардың музыка сабағына деген ынтасын арттыру. Музыканы өнер ретінде танып, оны өмір қажеттіліктеріне айналдыру, құштарлық сезімін тәрбиелеу.

Сабақтың типі: Жаңа материалды меңгерту

Сабақтың түрі: Аралас сабақ

Сабақтың әдіс – тәсілі: Ауызша баяндау, тыңдау, үйрену 

Сабақтың оқыту формасы: Ұжымдық оқыту 

Сабақтың көрнекті құралдары: композитор суреті, аспап

Сабақтың пәнаралық байланысы: Әдебиет, тарих 

Сабақтың барысы: 

І. Ұйымдастыру кезіңі 

1. Оқушылармен сәлемдесіп, сыныпты түгендеу. 
2. Оқушылардың сабаққа дайындығын тексеру.
3. Оқушылардың назарын сабаққа аудару.

ІІ. Үй тапсырмасын тексеру


ІІІ. Жаңа материалды меңгерту
Үнді музыкасы — әлемдегі ең көне, өзіндік келбеті бар ырғақ. Ол бастауын сонау біздің заманымызға дейінгі III ғасырдағы Махенджо Даро мен Хараппа өркениетінен алады. Үнді музыкасының дамуына (біздің заманымызға дейінгі алғашқы мыңжылдықтың бірінші жартысы мен екінші жартысының аяғы) Үнді әдеби ескерткіші Веданың әсері болды. Ол кезден Регвиданың (әнұран недасы) касиетті мәтіндері және одан ырғақ байлығы мол Самаведа (веда саз) әнұраны үлгілі болып есте қалды. Осындай дәстүрлі ведалық әуендермен қатар халықтық өнер түрлері де дамыды.
Вина музыкалық аспабы
Үнді фольклорының түрлік, жанрлық, ритмді-қалыптық бай касиеттері көп тілді, көп ұлтты Үнді елінің құрамына байланысты. Олардың ішінде тарихи сюжеттерге негізделіп, киял-ғажайып әлеміне сәйкес жасаған балладалары — Махараштрадағы лаванналар мен повадалар, Гуджараттағы билеп, ән салу рәсімдегі — гарба мен Мадхья-Продештегі — суа, Кераледегі — колаттам, Кашмирдегі — Чакри, Бенгалиядағы лирикалық әндер — бхатиали, Пенджабтағы — дхола, Раджастандағы — панихари, Пенджабтағы — махитъя, Уттар-Прадештегі — каджари билері бар. Соқпалы аспаптар құрамында дхол, охолак, дамару, удуккаи, даф, тамматаи, каиджира, гуммати, нагара, үрмелі аспапта — комбу, сингх (мүйіз тектес), тиручиннам, карна (қуыс турба) — бансури, мурали, нагасар (сырнай), нафери бар. Ішекті аспаптар — эктар, дотара, тунтуне, джантар, ішекті-қылды аспаптар — камайча, банам, саринда. Классикалық музыка өнерінің түрлері сонау VII ғасырдан бастап етек алып, әрбір ақсүйек сарайында аулада орындалып, кейін храмдар мен сарайлардағы дәстүрлі ұлттық музыка ретінде қалыптасады.
Мриданга - Үнді барабаны
Үнді классикалық музыка өнерінің негізі "рага" болып, көпұлттық (көпшіліктік) салттарды қалыптастырды. Нада әуені ғарыштық энергия алатын өмір бастауы болса, аспаптың даму әуендері музыка дыбыстарын біріктіріп тала жүйесін кұрады. Космологиялық музыка Күн жүйесінің негізгі 7 ғаламаттарына бағытталып, октаваның дыбыс қатынастарының жарты тонынан кіші 22 дыбыс болатын шрути шығарған. Әрбір музыкалық дыбысқа орай ақындық символдық бояу түстерін тапқан. Соған орай Вадиименсамвади өнерін тауып, белгілі образдардың сезімі мағынасында қолданған. Солтүстік Үнді музыка жүйесі 10 бапты — тхата, ал оңтүстіктегілер 72 бапты — мела музыка жүйесін қолданады. Классикалық аспаптар: ішекті-шертпе — вина, ситар, сарот, тампура, қылішекті—саранги; үрмелі—сырнай, шехнай мен нагасварам, кішкене фисгармоидар; ұрмалы — пакховадж, мриданга. XIII ғасырдан бастап Солтүстік Үнді мәдениетінде Алдыңғы және Орта Азия мұсылмандық көркем-өнер әсері байқалды. Үнді классикалық музыкасы 2 бағытта дамыды, Солтүстікте хиндустани бағыты сырттан енсе, Оңтүстікте — карнатак бағыты Үнді халқының дәстүрлі бағытында болды. Олардың бір-бірінен өзгешелігі ерекше болмағанымен де орындаушылық дәстүрде әр түрлі жанрдағы өзгерісі сезілді. Оңтүстік Үндіде вокалды музыка (ән) басым болса, Солтүстікте аспапты музыка бара-бара белгілі жанрға айналды. Оңтүстік музыкасының негізі діни әндер — киртан мен пада, XVII ғасырдағы Кшетрайна, XVII ғасырда екінші жартысы мен XIX ғасырда бірінші жартысындағы өмір сүрген Шъяма Шастри секілді ірі музыка қайраткерлері еңбектерінен орын алды. Содан соң жеңіл классикалық музыка түрі тиллана (XVIII ғасырда), джавали (XIX ғасырда) пайда болды. Солтүстік Үнді классикалық музыкасы жанрында белгілі орын алған салтанатты әнұран дәстүрі туды: XVI ғасырда—Дхрупадтың өркендеуі, XVI—XVII ғасырларда Миан Тансеннің шығармаларымен байланысты.
Ауылдық музыканттар
Жеңіл классикалық музыка Солтүстік Үнді жерінде вокалды өнердің тхумри, газал, дадра, таппа, тарана секілді түрлерін тудырды. Солтүстік және Оңтүстік музыка дәстүрлеріне қатар ден қойған Свати Тирунал (XIX ғасырда) болды. Үнді көркем өнеріне тән қасиет — өнердің барлық түрінің араласқан синтездік бағыты. Вокалды ән мен хореографиялық өнер жанрлары Үнділік дәстүрлі музыкада туындап, Джатра, Якшагана, Тамаша тәрізді музыкалық театрларға негізделді. Олар Үнділік классикалық стильдегі билер — бхарат, натъям, катхакали, манипура түрлеріне негіз болды. Үнді еліндегі колонияға қарсы ұлт азаттық қозғалыс (XIX ғасырда бірінші жартысы — XX ғасырда ортасы) ұлттық музыка мәдениетінің жаңа маңызды кезеңіне себеп болды. Оған атакты ағартушы, жазушы, музыкант әрі суретші Р. Тагор шығармашылығы тікелей байланысты. Ұлттық интеллигенция арасында ұлттық музыка мәдениетін зерттеу, мұралық еңбектерге арналған бүкіл Үнді музыкасын камтитын конференциялар өткізіліп, ән жинақтары, классикалық, тарихи және теориялық антологиялар шығарылады. Музыкалық оқу ағарту жүйелері бірізділікке түсіп, түрлі нота жазу, т.б. оқу формалары дамыды. 1928 жылы Мадраста Музыка академиясы, 1930 жылы Кералада Өнер орталығы, 1932 жылы халық өнерін сақтауға бағытталған Бенгал коғамы құрылды, 1901—1908 жылдары Лахорда Гандхарва Махавидьялай музыка институты, 1939 жыл Делиде осы атаумен жаңа институт ашылды, Музыка мәдениеті дамуына елеулі үлес қосқан Вишну Нарайяна Бхаткханда, Вишну Дигамбар Палускардың рөлі ерекше болды. 1947 жылы Үнді елі өз тәуелсіздігін алуымен музыкасы өнерінің дамуының жаңа кезеңі басталды. Сахна өнері де даму үстінде болып, Шила Ватстың "Құрғаған жер" атты спектаклі қайта қаралып, тәуелсіздік тұрғысынан өңделіп шығарылды. Сондай-ақ Гулам Хайдардың "Берілмеген Пенджаб" қойылымы, С.Шанкараның "Пойызы" Г. Д. Мадгулькараның "Рама туралы жыр", т.б. қайта жаңғырды. Сазгерлік және киномузыкасы саласында ұлттық музыкасы мен Батыс Еуропа музыкасы біріккен стиль орын алды. Осы бағытта А.Бисвaс, Х. Кумар, С. Чоудхури, Р.Бaрман, С.Бхaскар т.б. еселі еңбек етті. Музыка зерттеу саласына П.Самбамурти, P.Аяйнгaр, С.В.Айяр, С.Праджнананда өз үлестерін қосты. Классикалық жанрдағы орындаушы-музыканттар — К.С.Нарайянасвами, С.Балачандер, Вилайят Хан (виш), Рави Шанкар (ситар), Али Акбар Хан, Амджат Али Хан (сарод), Бисмилла Хан (шехнаи), Харипрасад Чаурасья, Рамана (сыбызғы), Л.Cубраманам, Т.Н.Кришнан (скрищ); әншілер — ағайынды Дагар, Кумар Гандхарва, Б.Чатурведи; әншілер Суббулакшими, Парвин Сұлтана, Шобха Гурти, т.б. болды. Бұл елде көптеген мектептері, колледждері, университеттердің музыка факультеттері мамандар даярласа, көптеген музыка әлемін зерттеуші, оны бағыттаушы мекемелер ерекше қызмет атқарып, форумдар, фестивальдар, т.б. өткізеді. Делидегі музыка, би және драма академияы (Сангит Натак академиясы), Бомбейдегі Ұлттық музыкалық орынду орталығы, Мадрастағы Музыка академиясы ұлт музыкасын насихаттауда, дамытуда ерекше орын алып отыр.

Тыңдау: «Бхарат натьям» биі 

Үйрену: Халық әні «Бипыл» 

Муыкалық сауат: 

ІV. Мадақтау. Бағалау.

VI. Үйге тапсырма: Тақырыпты оқу, әнді жаттау 

Сабақтың тақырыбы: Дәстүрлі Үнді театры, биге тіл бітірген үнділер, үндінің сұлу сазды рагасы 

Сабақтың мақсаты: Үнді халқының мәдениетімен таныстыру 

Білімділігі: Отанға деген түсінік қалыптастыру

Дамытушылығы: Оқушылардың есту қабілетін жан – жақты әуендік, ырғақтық, үйлесімдік бағытта дамыту.

Тәрбиелегі: Өнерді, Отанды сүюге тәрбиелеу. Оқушылардың музыка сабағына деген ынтасын арттыру. Музыканы өнер ретінде танып, оны өмір қажеттіліктеріне айналдыру, құштарлық сезімін тәрбиелеу.

Сабақтың типі: Жаңа материалды меңгерту

Сабақтың түрі: Аралас сабақ

Сабақтың әдіс – тәсілі: Ауызша баяндау, тыңдау, үйрену 

Сабақтың оқыту формасы: Ұжымдық оқыту 

Сабақтың көрнекті құралдары: композитор суреті, аспап

Сабақтың пәнаралық байланысы: Әдебиет, тарих 

Сабақтың барысы: 

І. Ұйымдастыру кезіңі 

1. Оқушылармен сәлемдесіп, сыныпты түгендеу. 
2. Оқушылардың сабаққа дайындығын тексеру.
3. Оқушылардың назарын сабаққа аудару.

ІІ. Үй тапсырмасын тексеру


ІІІ. Жаңа материалды меңгерту
Үнді музыкасы — әлемдегі ең көне, өзіндік келбеті бар ырғақ. Ол бастауын сонау біздің заманымызға дейінгі III ғасырдағы Махенджо Даро мен Хараппа өркениетінен алады. Үнді музыкасының дамуына (біздің заманымызға дейінгі алғашқы мыңжылдықтың бірінші жартысы мен екінші жартысының аяғы) Үнді әдеби ескерткіші Веданың әсері болды. Ол кезден Регвиданың (әнұран недасы) касиетті мәтіндері және одан ырғақ байлығы мол Самаведа (веда саз) әнұраны үлгілі болып есте қалды. Осындай дәстүрлі ведалық әуендермен қатар халықтық өнер түрлері де дамыды.
Вина музыкалық аспабы
Үнді фольклорының түрлік, жанрлық, ритмді-қалыптық бай касиеттері көп тілді, көп ұлтты Үнді елінің құрамына байланысты. Олардың ішінде тарихи сюжеттерге негізделіп, киял-ғажайып әлеміне сәйкес жасаған балладалары — Махараштрадағы лаванналар мен повадалар, Гуджараттағы билеп, ән салу рәсімдегі — гарба мен Мадхья-Продештегі — суа, Кераледегі — колаттам, Кашмирдегі — Чакри, Бенгалиядағы лирикалық әндер — бхатиали, Пенджабтағы — дхола, Раджастандағы — панихари, Пенджабтағы — махитъя, Уттар-Прадештегі — каджари билері бар. Соқпалы аспаптар құрамында дхол, охолак, дамару, удуккаи, даф, тамматаи, каиджира, гуммати, нагара, үрмелі аспапта — комбу, сингх (мүйіз тектес), тиручиннам, карна (қуыс турба) — бансури, мурали, нагасар (сырнай), нафери бар. Ішекті аспаптар — эктар, дотара, тунтуне, джантар, ішекті-қылды аспаптар — камайча, банам, саринда. Классикалық музыка өнерінің түрлері сонау VII ғасырдан бастап етек алып, әрбір ақсүйек сарайында аулада орындалып, кейін храмдар мен сарайлардағы дәстүрлі ұлттық музыка ретінде қалыптасады.
Мриданга - Үнді барабаны
Үнді классикалық музыка өнерінің негізі "рага" болып, көпұлттық (көпшіліктік) салттарды қалыптастырды. Нада әуені ғарыштық энергия алатын өмір бастауы болса, аспаптың даму әуендері музыка дыбыстарын біріктіріп тала жүйесін кұрады. Космологиялық музыка Күн жүйесінің негізгі 7 ғаламаттарына бағытталып, октаваның дыбыс қатынастарының жарты тонынан кіші 22 дыбыс болатын шрути шығарған. Әрбір музыкалық дыбысқа орай ақындық символдық бояу түстерін тапқан. Соған орай Вадиименсамвади өнерін тауып, белгілі образдардың сезімі мағынасында қолданған. Солтүстік Үнді музыка жүйесі 10 бапты — тхата, ал оңтүстіктегілер 72 бапты — мела музыка жүйесін қолданады. Классикалық аспаптар: ішекті-шертпе — вина, ситар, сарот, тампура, қылішекті—саранги; үрмелі—сырнай, шехнай мен нагасварам, кішкене фисгармоидар; ұрмалы — пакховадж, мриданга. XIII ғасырдан бастап Солтүстік Үнді мәдениетінде Алдыңғы және Орта Азия мұсылмандық көркем-өнер әсері байқалды. Үнді классикалық музыкасы 2 бағытта дамыды, Солтүстікте хиндустани бағыты сырттан енсе, Оңтүстікте — карнатак бағыты Үнді халқының дәстүрлі бағытында болды. Олардың бір-бірінен өзгешелігі ерекше болмағанымен де орындаушылық дәстүрде әр түрлі жанрдағы өзгерісі сезілді. Оңтүстік Үндіде вокалды музыка (ән) басым болса, Солтүстікте аспапты музыка бара-бара белгілі жанрға айналды. Оңтүстік музыкасының негізі діни әндер — киртан мен пада, XVII ғасырдағы Кшетрайна, XVII ғасырда екінші жартысы мен XIX ғасырда бірінші жартысындағы өмір сүрген Шъяма Шастри секілді ірі музыка қайраткерлері еңбектерінен орын алды. Содан соң жеңіл классикалық музыка түрі тиллана (XVIII ғасырда), джавали (XIX ғасырда) пайда болды. Солтүстік Үнді классикалық музыкасы жанрында белгілі орын алған салтанатты әнұран дәстүрі туды: XVI ғасырда—Дхрупадтың өркендеуі, XVI—XVII ғасырларда Миан Тансеннің шығармаларымен байланысты.
Ауылдық музыканттар
Жеңіл классикалық музыка Солтүстік Үнді жерінде вокалды өнердің тхумри, газал, дадра, таппа, тарана секілді түрлерін тудырды. Солтүстік және Оңтүстік музыка дәстүрлеріне қатар ден қойған Свати Тирунал (XIX ғасырда) болды. Үнді көркем өнеріне тән қасиет — өнердің барлық түрінің араласқан синтездік бағыты. Вокалды ән мен хореографиялық өнер жанрлары Үнділік дәстүрлі музыкада туындап, Джатра, Якшагана, Тамаша тәрізді музыкалық театрларға негізделді. Олар Үнділік классикалық стильдегі билер — бхарат, натъям, катхакали, манипура түрлеріне негіз болды. Үнді еліндегі колонияға қарсы ұлт азаттық қозғалыс (XIX ғасырда бірінші жартысы — XX ғасырда ортасы) ұлттық музыка мәдениетінің жаңа маңызды кезеңіне себеп болды. Оған атакты ағартушы, жазушы, музыкант әрі суретші Р. Тагор шығармашылығы тікелей байланысты. Ұлттық интеллигенция арасында ұлттық музыка мәдениетін зерттеу, мұралық еңбектерге арналған бүкіл Үнді музыкасын камтитын конференциялар өткізіліп, ән жинақтары, классикалық, тарихи және теориялық антологиялар шығарылады. Музыкалық оқу ағарту жүйелері бірізділікке түсіп, түрлі нота жазу, т.б. оқу формалары дамыды. 1928 жылы Мадраста Музыка академиясы, 1930 жылы Кералада Өнер орталығы, 1932 жылы халық өнерін сақтауға бағытталған Бенгал коғамы құрылды, 1901—1908 жылдары Лахорда Гандхарва Махавидьялай музыка институты, 1939 жыл Делиде осы атаумен жаңа институт ашылды, Музыка мәдениеті дамуына елеулі үлес қосқан Вишну Нарайяна Бхаткханда, Вишну Дигамбар Палускардың рөлі ерекше болды. 1947 жылы Үнді елі өз тәуелсіздігін алуымен музыкасы өнерінің дамуының жаңа кезеңі басталды. Сахна өнері де даму үстінде болып, Шила Ватстың "Құрғаған жер" атты спектаклі қайта қаралып, тәуелсіздік тұрғысынан өңделіп шығарылды. Сондай-ақ Гулам Хайдардың "Берілмеген Пенджаб" қойылымы, С.Шанкараның "Пойызы" Г. Д. Мадгулькараның "Рама туралы жыр", т.б. қайта жаңғырды. Сазгерлік және киномузыкасы саласында ұлттық музыкасы мен Батыс Еуропа музыкасы біріккен стиль орын алды. Осы бағытта А.Бисвaс, Х. Кумар, С. Чоудхури, Р.Бaрман, С.Бхaскар т.б. еселі еңбек етті. Музыка зерттеу саласына П.Самбамурти, P.Аяйнгaр, С.В.Айяр, С.Праджнананда өз үлестерін қосты. Классикалық жанрдағы орындаушы-музыканттар — К.С.Нарайянасвами, С.Балачандер, Вилайят Хан (виш), Рави Шанкар (ситар), Али Акбар Хан, Амджат Али Хан (сарод), Бисмилла Хан (шехнаи), Харипрасад Чаурасья, Рамана (сыбызғы), Л.Cубраманам, Т.Н.Кришнан (скрищ); әншілер — ағайынды Дагар, Кумар Гандхарва, Б.Чатурведи; әншілер Суббулакшими, Парвин Сұлтана, Шобха Гурти, т.б. болды. Бұл елде көптеген мектептері, колледждері, университеттердің музыка факультеттері мамандар даярласа, көптеген музыка әлемін зерттеуші, оны бағыттаушы мекемелер ерекше қызмет атқарып, форумдар, фестивальдар, т.б. өткізеді. Делидегі музыка, би және драма академияы (Сангит Натак академиясы), Бомбейдегі Ұлттық музыкалық орынду орталығы, Мадрастағы Музыка академиясы ұлт музыкасын насихаттауда, дамытуда ерекше орын алып отыр.

Тыңдау: «Бхарат натьям» биі 

Үйрену: Халық әні «Бипыл» 

Муыкалық сауат: 

ІV. Мадақтау. Бағалау.

VI. Үйге тапсырма: Тақырыпты оқу, әнді жаттау 

Сабақтың тақырыбы : Корей халқының музыкалық театры

Сабақтың мақсаты : Оқушыларды корей халқының музыкалық

театрымен таныстыру,ерекшеліктері



Дамытушылық: Оқушылардың өз ойларын еркін жеткізе

білу қабілеттерін дамыту



Тәрбиелік мәні : Оқушылардың бірін-бірі тыңдай білуге

ұйымшылдыққа тәрбиелеу



Сабақтың түрі: Жаңа сабақ

Көрнекілігі: Оқулық суреттер, үнтаспа

Сабақтың барысы : Ұйымдастырушылық кезең

Республикалық Корей Музыкалық Комедия Театры - мәдени-сахналық мекеме. Ресейде Владивосток қаласында 1932 ж. "Корей өлкелік театры" деген атпен көркемөнерпаздар үйірмесі негізінде үйымдасты. Қазақстанға 20 ғасырдың 30-жылдарының аяғында қоныс аударып, Корей музыкалық драма театры деген атпен жүмыс істей бастады. 1937 - 41 және1959 - 68 ж. Қызылорда қаласында, 1942 - 59 ж. Алматы облысы, Үштөбеқаласыннда орналасып, 1968 ж. Алматы қаласына түпкілікті қоныс аударды. Театр репертуарынан корейдің үлттық классикасынан бастап шет ел, орыс (Ли Ден Ним, Ен Сен Нен,Тен Дон Хек, Хан Дин; У.Шекспир, Ф.Шиллер, К.Гольдони, Ж.Б. Мольер, А.Н. Островский, Н.В. Гоголь, т.б.) және казак, қырғыз, өзбек драматургиясының туындылары да (М.Әуезовтің "Еңлік - Кебегі" (1962) мен "Қарагөзін" (1970); Ғ.Мүсіреповтің "Қозы Көрпеш - Баян сұлуы" 1949, 1975; Қ.Байсейітов пен Қ.Шаңғытбаевтың "Беу, қыздар-айы",1965; Қ.Мұхамеджановтың "Бөлтірік бөрік астындасы", 1967; О.Бодықовтың "Қарақұмтрагедиясы", 1970; Ш.Айт-матовтың "Арманым, Әселім" мен "Ана - Жеранасы" бойынша, 1967, 1972; Х.Хамзаның "Бай мен баты-рағы", 1971; т.б.) орын алды. Те-атр үжымының шығарм. жағынан қалыптасып өсу жолында актерлер Ким Дин, Н.П. Ли, Ли Хам Дек, Ли Гер Су, Пак Чун Себ, Цой Бон До, В.Е. Ким, И.Ким, режиссерлер мен суретшілері Ен Сен Нен, Мен Дон Ук, Те Ден Гу, Тхай Дян Чун, Цай Ен, Г.М. Кан, К.Е. Пак, т.б. мол үлес қосты. Театр үжымы 1966 ж. республикалық театр дәрежесін алды, 1978жылдан қазіргі атымен белгілі. Театр құрамында "Ариран" эстрада ансамблі (1967 жылдан) мен ұлттық бишілер тобы жұмыс істейді. 1982 ж. театр үжымы "Құрмет белгісі" орденімен марапатталды. 1990 жылдан театрдың көркемдік жағын В.Е. Ким басқарды. Театр үжымы гастрольдік сапармен Ресейде (Сахалинде, Мәскеуде), Өзбекстанда және Қырғызстанда болып, өнер көрсетті

Музыка тыңдау:

Қорытындылау : Сабақты бекіту сұрақтары арқылы қорытындылау

Бағалау: Оқушыларды дайындықтарына орай бағалау

Үйге тапсырма: Тақырыпты оқып, тест құрап келу

Сабақтың тақырыбы: Мақам-өмірден сыр шерткен музыка
Сабақтың мақсаты: Мақам музыкасының мәнін ұғындыру
Сабақтың типі: Жаңа сабақты меңгерту сабағы.
Сабақтың әдісі: Баяндау, әңгімелесу, сұрақ-жауап, талдау, өз пікірлерін айту.
Көрнекілігі: суреттер,плакаттар үнтаспа, тапсырмалар.

Барысы:

Ұйымдастыру бөлімі.

І Үй тапсырмасын тексеру (Сұрақтар арқылы).)
Жыраулық-жыршылық дәстүр болған өңірдің, сол өнер мектебінің өзіне ғана тән дәстүрлі әуен-мақамдары да болатыны белгілі. Алайда, уақыт өткен сайын, сондай қайталанбас музыкалық туындыларды дүниеге келтірген талант иелері көбіне көлеңкеде қалып, сол мектеп түлектерінен әр кезеңдерде тәрбие алған жырау-жыршылардың бірі болмаса, біріне телініп кететін жағдайлар жиі кездеседі.

Ол тұрмақ, кейде түпнұсқаның өзі, орындалу кезінде жыршы-жыраудың, не термешінің дауыс мүмкіндігі мен шеберлік деңгейіне байланысты үлкен өзгерістерге ұшырап, бастапқысынан да құлпырып, не керісінше, нәзік иірімдері, сұлу нақыштарынан айырылып, қарапайымданып кетіп жатады. Тіпті, соған дейін иесі бар болып келгендігіне қарамастан, уақыт өте келе не үйренушінің кезінде кімнің мақамы екендігіне көңіл бөлмегендігінен, не өзі сияқты жауапкершілікпен қарамаған біреуден үйреніп алуы салдарынан, ондай туынды басқа автордың шығармасы болып шыға келеді.

Осы арада айта кетерлік бір жайт, қазақ жырауларының өздері шығарған мақамдарына күй немесе ән сияқты ат қойып, айдар тақпағандығы және мақамның авторы нақты белгілі болған жағдайда, сол мақамның «пәленшенің мақамы», «түгеншенің мақамы» деп қана аталғандығы. Кейде мақамды халық арасына шығып, жырау атанбаса да, домбыраны жетік меңгерген және музыка өнерін жан-тәнімен сүйетін қарапайым жандардың да шығаруы мүмкін.

Мақамдарға ат қою соңғы жиырма-отыз жыл ішінде пайда болды. Өйткені, әсіресе, жыраулар мен жыршыларға қайта-қайта тыйым салынған кешегі кеңес үкіметі тұсында, ауылдардағы қарттардың өтініштерін аяқасты ете алмаған кейбір жыршы-жыраулар мен термешілер жасырынып жүріп, терме-толғау, не жыр айтқанда, мақам авторының аты-жөнін жасырып, кейде білместікпен, музыкалық шығармаға айтып бергелі отырған толғауының, не термесінің тақырыбын, кейде оны өзінен бұрын орындаған жыраудың, тіпті болмаса, мәтін авторының атын бере салуды әдетке айналдырған.

Алайда, мүндай ойланбай істелген әрекеттің дарын иелеріне жасалған қиянат екенін, қазақтың ғасырлар бойы жоғалмай жеткен ұлттық өнеріне, болашақ ұрпақтар үшін бабалар қалдырған бай мәдениетімізге деген жауапсыздық екенін түйсініп жатқан ешкім жоқ.

Өзгеге телінгендігін әркімдер-ақ айтып жүрсе де, осы уақытқа дейін нақты иесін таба алмай келе жатқан, біз сөз етіп отырған сондай шығармалардың бірі - Нұртуған ақынның «Кәнеки, тілім, сөйлеші» атты толғауы орындалып жүрген мақам.

Бұл мақаммен Сырдың төменгі ағысы мен Арал өңірінен соңғы 40-50 жыл көлемінде шыққан, есімдері елге белгілі жыршы-жыраулар, термешілер 7-8 буынға құрылған төкпе жырларды терме-толғауларды орындаған және қазір олардан үйренген өнерпаздар орындап жүр. Олар: Набат Ойнарова, Рысбек Әшімов, марқұм Мұрат Каримоллин, Берік Жүсіпов және осы мақаланың авторы, т.б.

Әсіресе, кейінгі жылдары бұл мақамды білмейтіндер кем де кем десек, артық айтқандық болмас. Өйткені, жыршы-термешілерді былай қойғанда, бұл толғауды жаңа көріне бастаған әнші-өнерпаздарға дейін айтады.

Соңғы жылдары бұл шығарманы сахнада термешілерден гөрі, әншілер жиі орындайды. Олай болуының басты себебі - әуеннің ойнақы да сазды иірімдерінде, кең тыныстылығында, Нұртуған толғауының осы мақаммен ерекше үйлесім табуында жатыр. Терме-толғауларды эстрадалық ыңғайға салып айтуға алғашында қарсылық білдірген пікірлер де аз болған жоқ. Егер, мұндай жағдайда мақам үйлесім тауып, бұрынғысынан да құлпырып, жүрекке жылы тиіп жатса, неге ансамбльдің сүйемелдеуімен айтпасқа?!

Өйткені, бір шығарманы әркім өзінше түрлендіріп, құбылдырып айту жыршы-жырауларға да, әнші, күйшілерге де, жалпы өнер адамына ортақ құбылыс екені даусыз. Суырып-салмалық - тек ақындарға ғана емес, бүкіл өнер иелеріне тән қасиет. Бұл қасиет - қазақ халқының ғана емес, өнерге жақын халықтардың барлығының да қанына сіңген, ықылым

Әрине, кез-келген мақамды әр жырау, жыршы-термеші өз шамасына, дауыс мүмкіндігіне қарай орындайтыны белгілі. «Аяз, әліңді біл, Құмырсқа, жолыңды біл» деп ұлы бабамыз Майқы би айтып кеткенмен, жолын да, әлін де білмей әлекке түсетін кейбіреулердің кесірі ұлттық музыкалық қазынамыздың өз құндылығын жоғалтуына септігін тигізетіні өкінтеді. Өнер туындысында өзгерістердің пайда болуының екінші және басты себептерінің бірі - әуендер мен мақамдарды үйренушілер мен оларға үйретушілердің осындай ұқыпсыздығында, әсіресе, аспапта ойнау, сүйемелдеу шеберлігінің жетімсіздігінде, дауыс ырғағының мөлшері мен табиғи дарынының кемшіндігінде екені даусыз.

Бұл турасында: «Мұндай ойнақы да толқымалы, мың құбылып, сиқырлы сазымен жаныңды баурап алатын әуендер мен мақамдарды өзінің түпнұсқасында меңгеріп алуға «әу» дейтіндердің бәрінің бірдей шамалары жете бермейді. Олар нәзік те ғажайып иірімдерді икемге келтіре алмай, туралап тартып, төпелеп кетеді де, бастапқы сырлы да сымбатты әуен, не мақам бар болмысы мен тамаша саздылығынан жұрдай болып, құр айқайға құрылған жұтаң шығарма болып шыға келеді. Сіздер сөз қылып отырған мақам да осындай тағдырға тап болған туындылардың бірі», - дейді өнер иесі Ә.С.Оспанов бізбен сұхбатында.

Кезінде төл өнерімізді тудырған өрен жүйріктердің мұндай ұлттық өрнекке бай, қазақ халқының мінез-құлқына, өскен ортасы мен күнделікті тұрмыс-тіршілігіне тән сипаттағы жыр мақамдарының және ән әуендерінің түпнұсқадан азды-көпті ауытқуына себепші тағы бір жайт - қазіргі дыбыстық техника дамыған заманда өмір сүріп жатқан, осы саламен шұғылданып жүрген, ұлттық колорит пен ғасырлар бойы қалыптасқан, әбден екшеліп таза күйінде жеткен туындылардың ерекшелігін, тарихын байыптамай, қалай болса солай өзгертіп (аранжировка жасап) жатқан жас буын өкілдерінің өзімбілемдігі.

Айтып біткен соң, мен: «Толғау Нұртуғандыкі, бірақ мақамы кімдікі?» дедім, жігіттің өзгешелеу айтып отырғанын аңғарып. Ол: «Жаңаберген жыраудыкі» деді. Мен: «Жоқ, бұл біріншіден, Жаңаберген жыраудыкі емес, Құттық Мұсабай жыраудыкі. Екіншіден, былай орындалады» деп, жаңағы сіздерге көрсеткен нұсқаны тартып бердім. Отырғандар аңырысып, бір-біріне қарап қалды. Сонан соң, мен өзім жинаған мұрағаттар мен кезінде жырау, сері болған әкем Оспаннан естігендерімді тілге тиек етіп, дәлелдеп берген соң, олар мойындауға мәжбүр болған-ды» деді.

Әбдісаттар ағаның әкесі, бала кезінен жыршылық, күйшілік, әншілік өнерді бойына сіңіріп, қырықтан асқанша серілік құрып, ел аралап өнерімен сол өңірге танымал болған Оспан, өзінің бозбала кезінде, сол Құттық Мұсабай жырауды (қартайыңқыраған шағында) той-томалақта жиі кездестіреді екен.

Кейінірек Оспан: «Сондай кездесулерде Мұсабай үнемі тойды өзінің «Менің атым Мұсабай» деген әзіл әнімен бастайтын еді» дей келіп, баласына:

Менің атым - Мұсабай,

Ат жібердім тұсамай,

Өзім жырау болыппын,

Ата-анама (3 рет) ұқсамай.

А-а-а-а, ата-анама ұқсамай.

Қайырмасы:

Мен жыраумын, жыраумын,

Қамысқа түскен қыраумын.

Ақша берсең алмаймын,

Жанқалтама (3 рет) салмаймын.

А-а-а-а, жанқалтама салмаймын...

деген мәтінді жоғарыда біз ағаның орындауында тыңдаған әуенмен орындап береді. Ә.С.Оспанов бұл әнді Берденов Тәжімбет жыраудан да талай рет естіген екен.

Қай шығарманың да өз деңгейінде шырқалуы орындаушы өнерпаздың ой-өрісіне, туабітті талантына, қабілет-қарымына байланысты. Жырлап отырған жырау-жыршының мінез-құлқы, бет-әлпетіндегі құбылыстар, ішкі талғам-түсінігі, шабыт шақыруы, мақам мен өздерін сүйемелдейтін кез-келген аспапты меңгеру дәрежесі орындалатын шығарманың сәтті аяқталуына, тыңдарманның көңілінен шығуына үлкен әсер етеді. «Жүйрікте де жүйрік бар, әліне қарай шабады» деген нақыл осындай ерекшеліктерге орай және дәл айтылса керек.

Бұл арада біз «бір жыршы дұрыс, бір жыршы бұрыс жырлайды» деуден мүлде аулақпыз. Айтпағымыз - «мақамның өзгермеуіне, жоғалып кетпеуіне атсалысып, онсыз да талай тағдыр тәлкегін көрген, ғасырларды артқа тастап, бізге жеткен, бізден болашақ ұрпағымызға мұра болып қалатын қасиетті қазынамызға ұқыпты қарайық, түпнұсқасын жоғалтып алмайық» деу ғана.

Әр нұсқаны салыстыра отырып, олардың құрылымындағы өзгерістерді ашып айтқанымызбен, әрбір жыршы-жыраудың орындау ерекшеліктеріне байланысты бір-бірінен өзгешелік болмай тұрмайтынын, тіпті, бір адамның өзі бір мақамды он рет орындаса да әртүрлі болып шығатынын да атап айтқан ләзім. Бірақ, орындаушы бір мақамды аспапта әртүрлі дауыс деңгейінде (тональность) орындаса да, өзіне тән қағыстары онша өзгермейді. Мақамның сондай дауыс тембрімен алынған әуезі де өзгермеуі мүмкін. Мақамдар көптеген жылдар бойы жырау репертуарында әбден пісіп-жетілген кезінде ғана импровизациялық қасиеті арта түспек. Жырау өзіне әбден сенімді болатын дәрежеге жеткенде, аспапты кез-келген жерден тоқтатып, мақамды дауыс арқылы-ақ әрлендіріп жібереді.

Үйге тапсырма.

Тақырыпты оқып келу.

Қорытынды.

Оқушыларды бағалау



Сабақтың тақырыбы : Орыс классикалық музыкасы-балет өнері


Сабақтың мақсаты : Оқушыларды орыс классикалық музыкасы-балет

өнері музыкасымен таныстыру



Дамытушылық : Оқушылардың өз ойларын еркін жеткізе білу

қабілеттерін дамыту



Тәрбиелік мәні : Оқушыларды талғампаздыққа ,ұйымшылдыққа

тәрбиелеу



Сабақтың түрі : Жаңа сабақ


Көрнекілігі : Оқулық ,суреттер, үнтаспа


Сабақтың барысы: Ұйымдастырушылық кезең

Балет (франц. ballet, итал. balleto, лат. ballo — билеймін) — сахналық өнердің бір түрі, мазмұны музыка-хореография образдар арқылы ашылатын спектакль.

Балет — ой мен жан құбылысын қозғалыс, дене қимылымен көрсетеді. Мұнда либретто жазушы сценарист,музыка шығарушы композитор, билерді қоюшы балетмейстер және суретші еңбегі тоғысып, ортақ арнаға саяды. Балеттің арқауы би мен пантомима. Пантомима — сөзсіз, адам денесінің мәнерлілігімен, мимикамен спектакльдің мазмұнын ашатын театр өнерінің бір жанры. Сюжетті Балеттерде қимыл-пантомима мен әрекетті көріністер (па, g’аксьон) көп қызмет атқарады. Балеттің дәстүрлі музыка-хореография формалары қалыптасқан: екі кісілік би (па-де-де) және көпшілік биі (па-де-труа, па-де-катр, гран па). Соңғысын кордебалеттер орындайды. Қаһармандық, драматикалық, комедиялық сюжеттер Балет жанрын айқындайды. Сондай-ақ, шағын Балет, Балет-пантомима, Балет-феериялар болып бөлінеді.



19 ғасырдағы орыс балеті

XIX ғасыр Е.И.Колосова, М.И.Данилова, А.И.Истомина, А.П.Глушковский сынды бишілер тобы өз өнерлеріменкөріне бастады. Солардың ішінде бірінші орыс балеринасы, XIX ғасырдың басындағы танымал биші А.И.Истомина болып саналады.

Авдотья Ильинична Истомина (1799—1848) Петербург балет мектебінде Дидлодан дәріс алды. Оқушы кезінен ол императорлық театр сахнасында өнер көрсетті, ал мектепті бітірісімен труппада жетекші орынға ие болды. Истомина орыс классикалық балетінің жарқын өкілі болды. Дидло балеттерінде орталық партияларды орындады. Петербург сахнасында бірінші болып Пушкин бейнелерін — "Кавказ тұтқынындағы" Черкеш қызын және "Руслан мен Людмиладағы" Людмиланы сомдады. 1830 жылдар шамасында Истомина аяқ ауруына байланысты мимикалық актриса амплуасына ауысады, ал 1836 жылы мүлдем сахнадан кетеді. А.С.Пушкин Истоминаның өнерін "Евгений Онегиннің" бірінші тарауында жырлап кетті.

1837 жылы Петербург пен Мәскеуде бір күнде атақты романтикалық "Сильфида" балетінің премьерасы өтті.Петербургте басты рөлді Еуропаға аты әйгілі Мария Тальони билесе, Мәскеуде Сильфида рөлінде жаңа ғана балет мектебін бітірген Екатерина Санковская биледі. Жас Санковская би техникасы жағынан Тальонидан кем түспеді. Кейін Санковская Мария Тальонидің басқа билерін де билеп, көрермендер көңілінен шықты. 1860—1870 жылдары балет ойынсауықтың, көңіл көтерудің басты құралына айналды. Ресейде 1859 жылдан 1869 жылға дейін тұрған балетмейстер Артур Сен-Леонның балеттерінің мазмұны өте қарапайым болды. Ол тек бишілер өз шеберліктерін көрсететін тиімді билердің ыңғайлы тәсілі болды. Оның спектакльдеріндекөрерменнің көз алдында сарайлар құлап, су тасқындары болып, оттар лаулап жанды, кейіпкерлері ұшақ-кілемдерде ұшып, жер астына түсетін.

Сен-Леоннан кейін Петербург балет труппасының басында ұзақ жылдар бойы балетмейстер Мариус Петипатұрды. Балет өнері мен музыкасының ілгері дамуына кезінде зор үлес қосқан орыстың ұлы сазгері П.И.Чайковский болды. Балетмейстерлер М.Петипа мен Л.И.Иванов орыстың халық билерін классикалық би үлгілерімен ұштастыра отырып, оның "Үйқыдагыару", "Аққу көлі" және "Щелкунчик" (1890—1895) балеттерін қойды. 1895 жылдың 15 қаңтарында "Акку көлі" Л.Иванов пен М.Петинамен қойылды. Осы уақыттан бастап тек орыс емес, бүкіл әлем классикалық балеттің дамуындағы жаңа кезең басталады. Симфониялық музыка биге тек сүйемелдеу рөлінен көтеріліп, балеттің негізгі идеясын айқындап, оның мазмұнын түсіндірді, пантомиманы ысырып, спектакльдегі басты рөльді биге берді.

Қорытындылау

Бағалау

Үйге тапсырма

Сабақтың тақырыбы: Вена классикалық симфониясы


Сабақтың мақсаты: Шығармашылығын дамыту. Классикалық симфониялық музыканың дамуы, ерекшелігі туралы түсінік беру.

Міндеті: Көркемдік талғам мен шығармашылық ізденіс дағдыларын дамыту, симфониялық музыкамен сусындату.

Сабақтың типі: Жаңа сабақты меңгерту сабағы.

Көрнекілігі: суреттер,плакаттар

Сабақтың барысы:

Вена симфониялық оркестрі бұл-австриялық симфониялық оркестр. Оркестр 1900 жылы австриялық дирижер Фердинанд Левтің басшылығымен құрылды.Вена концерт қоғамында оркестр ретінде өзінің концертін осы жылдың 30 қазанында өткізді.Алғашында танымал музыкаларды орындаса, уақыт өте келе жоғары деңгейлі шығармаларды орындауға көшті. 1913 жылдан оркестр «Вена Концертхаус» концерттік бірлестігінде қызмет жасайды. Қазіргі атауына 1933 жылы ие болды.



Әр жылдары қызмет еткен бас дирижерлер Танымал музыканттары

Фердинанд Лев Буш, Адольф (скрипка)

Вигельм Фуртвенглер Гюммер, Пауль (виолоншель)

Освальд Каваста Крипс, Иозеф (скрипка)

Ганс Зваровский Туркович,Милан (фагот)

Герберт фон Караян Фрыва,Ганс (контрабас)

Вольфванг Заваллиш

Иозеф Крипс

Карло Мария Джуллини

Геннадий Рождественский

Жорж Претр

Рафаель Фюрбек де Бургос

Владимир Иванович Федосеев

Фавио Луизи

Бекіту.

Үйге тапсырма.



Қорытынды.

Сабақтың  мақсаты:      Жапонның «Кабуки» театры



Сабақтың  дамытушылығы: Жас  тұлғаның  музыкаға  деген         
           қызығушылын  арттыра отырып, жапон халқының ежелгі 
          театрымен таныстыру ,  музыка  тыңдау  қабілетін, талғамын 
                                                   дамыту.
Сабақтың  тәрбиелігі: Адамгершілікке, асыл 
                                       мұраларды  қастерлеуге, эстетикалық  тәрбие 
                                       беруге  және  рухани  дүниесі бай  жеке  тұлға 
                                       тәрбиелеу.
Сабақтың  көрнекілігі: суреттер,плакаттар
Пәнаралық  байланыс. тари
Сабақтың әдіс, тәсілі: Әңгімелеу, тыңдау, үйрету.
І. Сабақтың  барысы:
1. Ұйымдастыру  бөлімі
2. сыныппен  сәлемдесу.
3. Оқушыларды  түгендеу.
4. Үй  тапсырмасын  сұрау.
5. Жаңа сабақ.
6. Ән  үйрету.
7. Сабақты  бекіту
8. Бағалау
- Жапон театрының өнері жайлы сөз басталғанда жапондықтар Амэно-Удзумэ Құдай туралы ежелгі аңызды естеріне түсіреді. Ғасырлар бойы гүлденіп келе жатқан жапондық дәстүрлі театрдың қалыптасуын, осы Құдайдың есімімен байланыстырады. Аңызда Күн Құдайы Аматэрасу ағасы — Жел Құдайы Сусаномен ренжісіп калып, Әлемді Күн нұрынан айырып, аспан үңгіріне тығылып қалады. Кеңеске жиналған Құдайлар Аматэрасуды үңгірден қалай шығаруды білмей бастарын қатырып тұрғанда, өзінің көріксіз, жаман түрімен атақты Амэно-Удзумэ Құдайы үңгір алдында билей бастайды. Оның кисынсыз биін көрген Құдайлар қарқылдап күледі. Күлкіні естіген Аматэрасу қызығып, үңгірден шыға келгенде, жер беті кайта Күн нұрына бөленеді. Осы үңгір алдында билеген Амэно-Удзумэнің биімен Жапонияның ұлттық театрының дүниеге келуін байланыстырады. Географиялық жағдайына байланысты жапон мәдениеті, оның ішінде театр өнері көп жылдар бойы баскалардан оқшау жағдайда дамыды. Жапон театрының негізі ертедегі әдет-ғұрып пен діни мерекелерде қалана бастады. VII—VIII ғасырларда жапон театры біртіндеп Корея, Қытай жәнеҮндістанның театр түрлеріне жақындай түсті. Олардың кейбіреулері жапон театр тарихынан гигаку (VII ғ.) дегеи атпен орын алды. Гигаку сауығы қарабайыр би пьесаларынан құралды. Оған қатысушылар маска киіп, ойын көрсетіп отырды. XI ғасырдан кейін гигакуді музыкалык театр өнерінің басқа түрлері ығыстырып шығара бастады. Оның кейбір элементтері бугакумен сингакуге қосылды. Но театрында басты рөлді орындайтын актерді"ситэ" — "орып- даушы" деп атаған. Ситэге екінші актер —"ваки"көмектескен. Хор көрерменге оқиғаның қай жерде және кай уақытта болып жатқанын речитативпен жеткізеді. Қандай пьеса ойналмасын алтын аспан аясындағы жапон қарағайының суретінен басқа сахнада ештеңе болмайды. Но театрында шымылдық жоқ, декорацияны білмейді. XVI ғасырдағы өзара соғыс Но театрының дамуына кесірін тигізді. Өзара қырқыс тоқтағаннан кейін (XVII ғасырдың басында) сауда мен қолөнері өркендеп, қалалар бой түзеді. Бейбіт өмір мәдениет саласын жандандыра түсті. Жапонияның алдыңғы катарлы классикалық дзёрури және Кабуки сияқты театрларына негіз болған жаңа театр түрлері пайда болды. Дзёрури театры XVI ғасырдың аяғында қуыршақшылар, әнші-жыраулар өнері түрінде дүниеге келді. Дзёрури үшін қолданған ең бірінші текст "Дзёрури оқиғасы" еді, осыдан жанрдың аты да пайда болды. Репертуары арнайы дзёрури формасында жазылған жапон драматургтерінің классикалық пьесаларынан тұрады. Жетекші драматургі — Кабуки театрына да жазған Мондзаэмон Тикамацу (1653—1724). Кабуки театры XVII ғасырда пайда болып, XVIII ғасырда шырқау биікке көтерілді. Кабуки театрында музыка, би және драмалық элементтері біртұтас болып келді. Оның қалыптасқан дәстүрлері Жапонияның қазіргі театрында да сақталған. Кабуки театры Но театрының биін, кёгеннің көркем сөз өнерін және дзёруридің драмалық формалары мен музыкалық негізін пайдаланды. Бірақ мұнда оқиғаны жырау — гидаю емес, актерлер айтатын болған. Кабуки театрында қалыптасқан көркемдік әдістер канонға айналды. Спектакльдер зәулім театрдың кең сахнасында қойылды. Сахнаның сол жағында бүкіл залдың үстінен өтетін ханамити деп аталатын өткелшесі болған, ол кейде қосымша сахна ретінде де пайдаланылды. Әйелдер рөлін ерлер орындады. Кабуки театрлары Токио,Осака, Киото жәнe Нагоя- да бар. Жапониятеатрының тағы бір классикалық түріне Но жатады. Ол Екінші дүниежүзілік соғыстан кейін ішінара өзгерістерге ұшырады. Токиода, Киотода, Осакада Но театры ойынын көрсететін бірнеше театр үйлері бар.

Сабақты  бекіту, қортындылау.



Сабақтың тақырыбы : Орыс классикалық музыкасы-балет өнері


Сабақтың мақсаты : Оқушыларды орыс классикалық музыкасы-балет

өнері музыкасымен таныстыру



Дамытушылық : Оқушылардың өз ойларын еркін жеткізе білу

қабілеттерін дамыту



Тәрбиелік мәні : Оқушыларды талғампаздыққа ,ұйымшылдыққа

тәрбиелеу



Сабақтың түрі : Жаңа сабақ


Көрнекілігі : Оқулық ,суреттер, үнтаспа


Сабақтың барысы: Ұйымдастырушылық кезең

Балет (франц. ballet, итал. balleto, лат. ballo — билеймін) — сахналық өнердің бір түрі, мазмұны музыка-хореография образдар арқылы ашылатын спектакль.

Балет — ой мен жан құбылысын қозғалыс, дене қимылымен көрсетеді. Мұнда либретто жазушы сценарист,музыка шығарушы композитор, билерді қоюшы балетмейстер және суретші еңбегі тоғысып, ортақ арнаға саяды. Балеттің арқауы би мен пантомима. Пантомима — сөзсіз, адам денесінің мәнерлілігімен, мимикамен спектакльдің мазмұнын ашатын театр өнерінің бір жанры. Сюжетті Балеттерде қимыл-пантомима мен әрекетті көріністер (па, g’аксьон) көп қызмет атқарады. Балеттің дәстүрлі музыка-хореография формалары қалыптасқан: екі кісілік би (па-де-де) және көпшілік биі (па-де-труа, па-де-катр, гран па). Соңғысын кордебалеттер орындайды. Қаһармандық, драматикалық, комедиялық сюжеттер Балет жанрын айқындайды. Сондай-ақ, шағын Балет, Балет-пантомима, Балет-феериялар болып бөлінеді.



19 ғасырдағы орыс балеті

XIX ғасыр Е.И.Колосова, М.И.Данилова, А.И.Истомина, А.П.Глушковский сынды бишілер тобы өз өнерлеріменкөріне бастады. Солардың ішінде бірінші орыс балеринасы, XIX ғасырдың басындағы танымал биші А.И.Истомина болып саналады.

Авдотья Ильинична Истомина (1799—1848) Петербург балет мектебінде Дидлодан дәріс алды. Оқушы кезінен ол императорлық театр сахнасында өнер көрсетті, ал мектепті бітірісімен труппада жетекші орынға ие болды. Истомина орыс классикалық балетінің жарқын өкілі болды. Дидло балеттерінде орталық партияларды орындады. Петербург сахнасында бірінші болып Пушкин бейнелерін — "Кавказ тұтқынындағы" Черкеш қызын және "Руслан мен Людмиладағы" Людмиланы сомдады. 1830 жылдар шамасында Истомина аяқ ауруына байланысты мимикалық актриса амплуасына ауысады, ал 1836 жылы мүлдем сахнадан кетеді. А.С.Пушкин Истоминаның өнерін "Евгений Онегиннің" бірінші тарауында жырлап кетті.

1837 жылы Петербург пен Мәскеуде бір күнде атақты романтикалық "Сильфида" балетінің премьерасы өтті.Петербургте басты рөлді Еуропаға аты әйгілі Мария Тальони билесе, Мәскеуде Сильфида рөлінде жаңа ғана балет мектебін бітірген Екатерина Санковская биледі. Жас Санковская би техникасы жағынан Тальонидан кем түспеді. Кейін Санковская Мария Тальонидің басқа билерін де билеп, көрермендер көңілінен шықты. 1860—1870 жылдары балет ойынсауықтың, көңіл көтерудің басты құралына айналды. Ресейде 1859 жылдан 1869 жылға дейін тұрған балетмейстер Артур Сен-Леонның балеттерінің мазмұны өте қарапайым болды. Ол тек бишілер өз шеберліктерін көрсететін тиімді билердің ыңғайлы тәсілі болды. Оның спектакльдеріндекөрерменнің көз алдында сарайлар құлап, су тасқындары болып, оттар лаулап жанды, кейіпкерлері ұшақ-кілемдерде ұшып, жер астына түсетін.

Сен-Леоннан кейін Петербург балет труппасының басында ұзақ жылдар бойы балетмейстер Мариус Петипатұрды. Балет өнері мен музыкасының ілгері дамуына кезінде зор үлес қосқан орыстың ұлы сазгері П.И.Чайковский болды. Балетмейстерлер М.Петипа мен Л.И.Иванов орыстың халық билерін классикалық би үлгілерімен ұштастыра отырып, оның "Үйқыдагыару", "Аққу көлі" және "Щелкунчик" (1890—1895) балеттерін қойды. 1895 жылдың 15 қаңтарында "Акку көлі" Л.Иванов пен М.Петинамен қойылды. Осы уақыттан бастап тек орыс емес, бүкіл әлем классикалық балеттің дамуындағы жаңа кезең басталады. Симфониялық музыка биге тек сүйемелдеу рөлінен көтеріліп, балеттің негізгі идеясын айқындап, оның мазмұнын түсіндірді, пантомиманы ысырып, спектакльдегі басты рөльді биге берді.

Қорытындылау

Бағалау

Үйге тапсырма


Каталог: uploads -> konspekt -> myzika
konspekt -> Шығыс Қазақстан облысы Семей қаласы Березовский кенті кмм «Пригород орта мектебі»
konspekt -> Қазақша сценарий: Миницентр
konspekt -> Тақырыбы: «Ана тілім ардақтым» Тәрбиеші: Қуаныш бүгін мереке
konspekt -> Сабақтың әдіс-тәсілдері: акт, сто әдістері, Миға шабуыл, Ой қозғау, Мен саған, сен маған, топтастыру. Ойын элементтері
konspekt -> Сабақтың тақырыбы: Сәбит Мұқанов Сан есімді қайталау. Мақсаты
konspekt -> Сабақтың атауы Пайдалы қазбаларды өндіру және қорғау. Тесттік тапсырмалар. Мақсаты
konspekt -> Сабақтың тақырыбы: Ә. Тәжібаев «Толағай» әдеби ертегісі Сабақтың мақсаттары
konspekt -> Сабақтың тақырыбы: Шоқан мен өнерлі бала Мысық. Сапарғали Бегалин Сабақтың мақсаты
konspekt -> Сабақтың тақырыбы Достық өлкесінің заңы М. Шаханов Жалпы мақсаты
myzika -> Сабақтың тақырыбы: Квартет өнер көрсетеді Сабақтың мақсаты

жүктеу/скачать 0,84 Mb.

Достарыңызбен бөлісу:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   10



©www.engime.org 2024
әкімшілігінің қараңыз
    Басты бет