Байланысты: 1. Ежелгі д уір ілімдеріндегі саясаттануды элементтері
Конфунций (б.з. дейінгі 551-479 жж.). Оның ілімі Шығыстағы саяси ойдың ірі жетістіктерінің бірі. Ол кезде Қытай бір-бірімен жауласушы кіші мемлекеттерден тұратын, олардың арасында рулық қатынастардың ықпалы басым болатын. Конфуций саясаттың моралдық негізі - дəстүр («ли») деп есептеді. Ол ісəрекетте тəртіпті сақтау жəне бақылау қызметін атқарады деп түсіндірді. Салт-дəстүрлерді сақтау арқылы Конфуций əлеуметтік шиеленісті жəне даужанжалдарды болдырмауға тырысты. Мемлекеттік басқарудың маңызды принциптерінің бірі - билеушінің халық игілігіне қамқоршы болуы жəне халықтың билеушіге сенуі. Б.з.д. УІ ғасырдың өзінде Конфуцийдің жеке басына табынушылық етек алды. Ол жариялаған идеология мемлекеттік, ерекше «зиялылық дінге» айналды. Одан əрі конфуцийшілдік ілімі сан ғасырлық феодалдық мемлекеттің негізі болды. Басқа да ежелгі заманғы ғұлама ойшылдар секілді, Конфуцийді қоғам құрылысы мен мемлекет басқарудың жоғары сатыда дамығаны толғандырады. Сөйтіп, ол бұл сұрақты қатаң жүйеленген тəртіп пен белгілі бір моральдық принциптермен шешуге тырысты. Конфуций əлеуметтік реттеудің негізін əрбір адам өз құқығын, өз міндетін білетін қоғамның беріктігінде деп түсінді
