Бекжан: Оны кім айтты саған?
Мағжан: Мына телефонда солай жазылыпты.
Бекжан: Өсек
-
аяң әңгімеден аса алмайтын бәлдір
-
батпағың ба?
Мағжан: Біздің қазақ қана емес әке, бүкіл
әлем осы желіде отырады, қазір.
Бекжан: Желіңмен бірге неге желге ұшып кетпейсің, ей, осы сен?
Мағжан: Бұл желге ұшырмайды, әке. Ана
-
а
-
у, айға ұшырады. Әлем алақаныңда тұрады.
Бүкіл жаңалық осында. Қараңызшы әке!
Бекжан: Санаңды сайтанға билетіп, не болса соны санаңа санғытып отыратын,
жарнаманың бәрін, жаңалық деп отырсың ә?! Жылқы да суын сүзіп ішеді, мал да тамағын
талғап жейді. Оның жанында айналайын, адамсың ғой! Кітап оқысаңшы...
Мағжан: Әке, қазір кітаптың орнын компьютер алмастырған заман. Осы кітап оқымай
-
ақ
жүр ғой, қазір, шенеунік боп. Тек олардың халыққа қызмет етуден қолы тимейді. Кітап
оқуға. Келіңізші бір селфилетіп жіберейік...
Мағжан:_Алло,_кешке_барам..._Бекжан'>Бекжан: Кітап оқымай ел басқарғандар елге сүйкімді, жұртқа жұғымды деп,
-
кім айтты ей
саған, а?
Мағжан: Алло, кешке барам...
Бекжан: Жоқ айтшы!
Мағжан: Алло, ия, ия
(Масса, телефонмен сөйлесіп жүрген тобырмен диалог)
Бекжан: Иә,
Білімді адам елді ақылымен басқарады.
Білімсіз надан елді тақымымен басқарады,
-
деген.Таққа отырғаны елді көрмей, атқа
отырғаны жерді көрмей, таққа отырса тақымдап, тақтан түссе жалпылдап жүрген талайды
көріп жүрміз.
Тобыр : ...Ия, дұрыс айтасың!
Бекжан: Ия, ия дұрыс айтам.
Заманын ойлап бәйек болатын, айтса сөзі пәлек болатын бір ауылды уыздай уйытып,
жұртының жүрегін сүйген ақсақалдардың орнында, бүгінде биліктің білегін сүйген,
оқымай ел басқарғысы келетін шенеуніктер қалған.
