Экраннан қазақ тарихының видеосы беріледі
жүктеу/скачать 242,92 Kb. Pdf көрінісі
|
Ұлым саған айтамын
лаураа, e11a14bf7a6f42fb85873ad20c94e80c, Document (6), Домбыра жеке тапсырма, СҒЗЖ, Экология-2 АБ, Praktika-Tarih-kaz (1)
- Бұл бет үшін навигация:
- Тобыр : Бекжан, Бекжан! Бекжан: Ау, ия, ия мен... Тобыр : Ужас... Бекжан
- Тобыр : Жынды ма мыналар Бекжан
- Тобыр : Масқара... Бекжан
- Тобыр : Алло, Бекжан: А Тобыр : Ей не деп жазып жергенсің Бекжан
| Тобыр:
А? Бекжан: А? Солай ма? Ә? Тобыр : Ау қайталап айтшы? Ааа ия, ия ия Бекжан: Тыңдаңызшы, міне жарлысы мен байы, жабысы мен тайы тең өскен халық едік. Жарлы жақыбайын жолға тастамай, жесірін әменгер, жетімін кемеңгер еткен жаны - жомарт сөзі - мәрт, бағлан байлардың орнында бүгінде байлығы өз басынан аспайтын өңкей аспан - көзденген, ақша құмарлар қалды. Өңшең білімсіз надандар қалды.Надандар! Тобыр : Бекжан, Бекжан! Бекжан: Ау, ия, ия мен... Тобыр : Ужас... Бекжан: Айтпа, ужас ужас... Атқа отырған қазақ атасын танымайды. Бір күн бура болған ботасын танымайды - деушеді. Атқа отырғаны анасын, нанға тойғаны намысын сатып, жүре беретін құл - мінез, қу аяқтар көбейді. Тобыр : Жынды ма мыналар? Бекжан: Ия, жынды болды. Жаукершілік заманда азаматтың айбатын асырып тұратын сөзі еді. Бүгінде айбаты асып, қайраты тасып тұрған қазақты көру қайранға айналып барады Тобыр : Масқара... Бекжан: Ия, масқара. Неге мен өзіме өзім ұқсмамай барамын?! Неге күннен күнге өзіме - өзім жат боп барам? Тобыр : Алло, Бекжан: А? Тобыр : Ей не деп жазып жергенсің? Бекжан: Айтам, айтам, айтайын, міне.. Әке мен баланың арасы ащы көл мен тұшы көлдің арасындай бір бірімен қиыспай қойды. Ата, бала, немере - бұл үшеуі ошақтың үш бұтындай ұғым еді. Біреуі құласа, қазан төңкеріледі. Қазір үшеуі үш кезеңнің өкілдері. Баяғыда ыммен түсінісетін ұрпақ сабақтастығы, бүгін тілмен түсінісуден қалдық. Бір бірінің жан дүниесімен емес, мал дүнесімен бөлісуде. Неге, а? Айтыңызшы неге, әй, неге? Іші - жалған, Сырты - сұмпайы, маңайы толған мүттәйім.... Солар менің ойыма, үрей болып оралады да тұрады. Ия, үрей болып оралады да тұрады. Ошақтың бұты үшеу болғанмен, Қазаным біреу еді. Үш жүзге бұра тартқанмен, қазағым біреу еді ғой! (Бекжанның шапанын дала - дала ғып жұлмалай бастайды) Қойыңдар , Әй, қойыңдар, Қой, Қойыңдар,.... Сендерге не болды? Қойыңдар, қойыңдар, қойыңдар, Қой, қайтаршы, болды... қайтар! Сендерге, не болды? Тоқта, Не болған сендерге? А? Не болған? (жалғыз қалған , жаны тоңған адам кейпінде) ...Кім боп,.. Кім боп барам? Неге мен құбыжыққа айналып барам? Неге, мен өз - өзіме ұқсамай барам? Неге,..? Баяғыда кім едім? А, кім едім? Қазақ едім, Ғажап едім! Ал бүгін – бос шелектей даңғырлап, Жұртта қалды зар - мұңым. Міне, Қанталапай тағдырам. Тоналғанда сандығым, Ауып түсіп әнекей , Артта қалды бар жүгім. Тұлдыр - тұлып секілді, Сыртым бүтін көрініп. Ішім,.. ішім іріп кеткендей, Ет жүрегім езіліп. Қарай берем айнаға, Келбетімді көре алмай. Мынау - қазақ! - дегенге Секем алып, сене алмай. Ия, сен, қазақпысың? Сен қазақпысың? Сен ше, қазақпысың? Жоқ, Түрің - қазақ. Дінің - дүмбілез, Һәм дүбәрә... Батып жатқан күн ара, Батпан - батпан күнәға. Таң ағарып атқанмен, Күн қызарып батпайды. Ай - маңдайым жарқырап, Қарсы алатын бақ қайда? Алтын қазық болмаса, Асау арман тоқтай ма? Біреу келіп қазақтың, Жұқанасын жоқтай ма? Жоқтамайды. Аманатта обал жоқ, Салауатта сауап жоқ. Күнім, күнім өтіп барады Ия, әй күнің... Әй, күнің өтіп барады. Сауалым көп... Жауап жоқ! Жауабың бар ма? Міне,.. Пенделіктен діңкілеп, Диаген шал дым көрмей, Адамдардың ішінен адам іздеп жүргендей. Ал мен,.. Мың қазақтың ішінен қазақ іздеп жүремін. Мұңлы азаптың ішінен азап іздеп жүремін. Өз жерімде неліктен, Өзімді іздеп жүремін?! Қорынғанда... қор болған сөзімді іздеп жүремін. Саңылауында санамның, сұрақ қалды... Кім едім?! Кім? Зау көгінде даламның, пырақ бар - ды - түлегім! Көкке ұлыған бөріні жылатқан кім? Білемін... Қай жерінде даламның, жылап қалдың, жүрегім... Е - е - е! Қазағымның жүрегін жылатпашы, Құдайым, Жылатсаң да құдайым, жұбатпашы, бұлайын. Жылатпашы, бұлайын?! Мағжан: жанында тобыр бар. Барлығы классикалық киім киіп алған Әке, мен осы заманнан сіз жылайтындай ешнәрсе көріп тұрғамын жоқ. Отырыңыз,.. отырыңызшы әке. Ерте замандағы Сократ та, кешегі Абай да, заманға көңілі толмай жастардан қорқып өтті. Бірақ, әке ақыл да, сана да жастар да сол қалпында.Оданда Мағжанға ұқсап «Мен жастарға сенемін!» - дей салмай ма?! жүктеу/скачать 242,92 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|